పిచ్చికాక్ లవ్ స్టొరీ...నాగదేవిలో నువ్వునాకునచ్చావ్...లారీ అన్నయ్యకి యాభై..

"..........అప్పుడు మా అత్త చూసింది...వెంటనే నేను చేతులు వెనక్కి పెట్టుకున్నాను.. నా చేతుల్లో ఉన్న బ్లేడ్ ముక్క, రక్తంతో రాస్తున్న లవ్ లెటర్ కనిపించకుండా ఉండాలని." అని ఆపేసాడు లక్ష్మణ్ గాడు.

నేను హిచ్కాక్ సినిమా కన్నా వీడు చెప్పే పిచ్చికాక్ కథ ఆసక్తిగా వింటూ ఆకాశం వైపు చూస్తూ నక్షత్రాలు లెక్కపెడుతున్నాను...మేము అప్పుడు కాలేజీ హాస్టల్ లో ఉండేవాళ్ళం..ప్రతిరోజు రాత్రి కొంతమంది కాలేజీ బిల్డింగ్ పైన పరుపులు వేసుకొని పడుకుంటే...మరి కొంతమంది కంప్యూటర్ ల్యాబ్ లో ఎ/సి ఆన్ చేసుకొని పరుపులు పరుచుకొని పడుకుంటారు...నేను కూడా రోజు హాయిగా కంప్యూటర్ ల్యాబ్ లోనే పడుకొనే వాడిని...కానీ వీడు స్టొరీ మొదటి రోజు ల్యాబ్ లోనే మొదలెట్టి...మరుసటి రోజు నుంచి ల్యాబ్ లో అయితే స్టొరీ కి మూవ్మెంట్ కుదరడం లేదని, కాలేజీ బిల్డింగ్ పైన అయితే చుక్కల్ని...చంద్రుడిని చూస్తూ...ఫీల్ అవుతూ చెప్పగలను అని...సెకండ్ ఎపిసోడ్ నుంచి కాలేజీ బిల్డింగ్ పైనే చెప్పడం మొదలెట్టాడు...నేనేమన్నా తక్కువ తిన్నానా, కోనసీమ దోమలకి నా రక్తాన్ని రుచి చూపిస్తూ మరీ వీడి స్టొరీ వినసాగాను....

"ఆ తర్వాతా..." అడిగాను అదొక ట్రాన్స్ లో మునిగిన వాడిలా...
"ఇక రేపు చెపుతాలే...నిద్రొస్తుంది పడుకో.." అంటూ ఆవలించి అవతలి పక్కకి తిరిగి పడుకున్నాడు...
నాకు వెంటనే సమరసింహారెడ్డి సినిమాలో జయప్రకాష్ రెడ్డికి వచ్చినంత కోపం వచ్చింది...వీడి తొక్కలో లవ్ స్టొరీని టీవీ సీరియల్ ఎపిసోడ్స్ లా రోజుకి కొంత చెప్పి ఎక్కడ ఆపాలో...ఎక్కడ సెన్సార్ కట్ చెయ్యాలో..ఎక్కడ వాణిజ్య విశ్రాంతి తీసుకోవాలో..అన్నిటిలో టీవీ వాడిని మించిపోయి నా ప్రాణాలు తోడేస్తున్నాడు...మనకా ఫుల్ గా వింటే కాని నిద్ర పట్టదు...కాని తప్పదుగా అనుకుంటూ నిద్ర దేవతని ఆహ్వానించా...ఎంతసేపటికీ రానంటాదే !!..."ఏటే నీ గోలా...నిద్రపోవాలి తొందరగా రా.." కోపంగా చూసా నిద్ర దేవత   వైపు...
"నేను ఎందుకు రావాలి...నేను రాను పో...రోజూ ఎంతో ఇష్టంగా నీ దెగ్గరకు వస్తే, అవతలికి పోమ్మంటావ్ గా.." బుంగ మూతి పెట్టింది నా నిద్ర దేవత...
"నా బుజ్జి కదూ...నా కన్నా కదూ...రామ్మా...అప్పుడేదో ఈ పిచికాక్ గాడు తొక్కలో లవ్ స్టొరీ చెప్తుంటే నిన్ను రావద్దన్నాను....ఇదుగో ఇప్పుడు చెంపలేసుకోనా..." బ్రతిమాలుకున్నాను రెండు చంపల్ని పట్టుకొని...
"పో..." అంటూ బుంగ మూతి చిన్నది అప్పుడే దిగిరాను అంటుంది..'నీకేంటే కోనసీమ అమ్మాయిలకన్నాఅలక ఎక్కువలా ఉంది' అనుకోని "ఇప్పుడు నువ్వచ్చేశావనుకో...ఈ సండే ఫుల్ గా నిద్రకోసమే కేటాయిస్తా...సరేనా...రా బంగారం..రేపు మళ్ళీ ఆ గుడ్డోడి క్లాసులో నిద్రపోతే నా పక్కవాడిని చూస్తూ నన్ను తిడతాడు.." అని ముద్దుగా పిలిచేసరికి పాపం అలకపాన్పు దిగి వచ్చేసింది నా నిద్ర దేవత...

"రేయ్...నువ్వునాకునచ్చావ్ సినిమాకి టికెట్లు దొరికాయంట నాగాదేవిలో మాటినీకి...." అని రాసి స్లిప్ పాస్ చేసాడు శీనుగాడు నాకు గుడ్డోడి క్లాసు లో..
"అవునా...ఏం చేద్దాం.." రిప్లయ్ స్లిప్ నా నుంచి..
"ఆ!!...బ్లాకు లో అమ్మి బిరియాని తిందాం...!!" ఇన్కమింగ్ స్లిప్ సారాంశం..
"నీ బొంద...రాజముండ్రిలో బిరియాని చెత్తగా ఉంటుందెహే..." సీరియస్ స్లిప్ నా నుంచి..

"ఛా...అయితే రమణగాడు, పాపం ప్రాణాలకు తెగించి గుడ్డోడి క్లాసు ఎగ్గొట్టి నాగదేవి దెగ్గర నాగుపాములతో కలబడి సంపాదించిన టికెట్లు బ్లాకు లో అమ్మి బిరియాని తినేద్దామనే...నీ ఎంకమ్మ లంచ్ టైంకి మనం కాలేజీ నుంచి బైటపడాలి...2 30కి షో.." స్లిప్ చాలా వేడిగా ఉండటంతో ఆలస్యం చెయ్యకుండా రిప్లయ్ ఇచ్చాను "అలాగే...అయితే యాక్షన్ ప్లాన్ రెడీ చెయ్..."  అంటూ....మా కాలేజీలో సాయంత్రం దాకా బైటకి పంపేవారు కాదు, ప్రిన్సిపాల్ పర్మిషన్ లెటర్ ఉంటే తప్ప....సినిమాకి పర్మిషన్ రాసిచ్చే నికృష్టపు ప్రిన్సిపాల్ కాదు పాపం మా గుడ్డోడు (ప్రిన్సిపాల్ గుడ్డితనం మీకు దీనికి ముందు పోస్ట్ లో చెప్పాను)..కాని బయటకి వెళ్లడానికి మాకు యాక్షన్ ప్లాన్స్ ఉన్నాయిగా...

"....సో అక్కడనుంచి తుప్పలన్నీ దాటుకొని వెళ్తే వరుసగా కొబ్బరి చెట్లు...అక్కడి నుంచి ఒక అర కిలోమీటరు పాము పుట్టల్ని మన పుట్టిళ్ళులా తలచుకుంటూ దైర్యంగా వెళ్తే కనుచూపుమేరల్లో ఎన్.హెచ్-7 కనిపిస్తుంది...హైవే మీదకి రాగానే చక్రద్వారబంధం స్టాప్ కనిపిస్తుంది...అక్కడ నిల్చొని రాజముండ్రి బస్సు ఎక్కి వెళ్ళడమే...ఇదీ మన యాక్షన్ ప్లాన్..." అన్నాడు శీనుగాడు ఓ పేపర్ మీద మ్యాప్ గీసి కౌబాయ్ సినిమాలో నిధికి మాప్ దొరికిన విలన్ లా సంబరపడుతూ....ప్లాన్ ప్రకారం వెళ్లి హైవే చేరుకొని తుని-రాజముండ్రి బస్సు ఎక్కి కంబాలచెరువు దెగ్గర దిగి నాగదేవికి ఆటో కట్టించుకొని వెళ్ళాం...

మేము థియేటర్ దెగ్గరికి వెళ్ళగానే గేటు ముందు సిమెంట్ రాయి మీద ఏబ్రాసి మొహం ఏస్కోని కూర్చున్నాడు రమణగాడు...ఆడి పక్కనే అడుగు దూరంలో కూర్చొని బ్లాకు అమ్ముకొనే వాడు...ఇంకొక అడుగు దూరంలో ముష్టోడు..మరో అడుగు దూరంలో పాములు పట్టేవాడు ఉన్నారు...
"ఒరేయ్...ఇక్కడున్నావేంట్రా తాబేళ్లు పట్టే ఫేసు నువ్వూను...పదా 2 40 దాటింది టైం.." అన్నాను నేను ఆవేశంగా ఎక్కడ హీరోయిన్ ఎంటర్ అయిపోయిందేమో సినిమాలో అనుకుంటూ...హీరో ఎంట్రన్స్ అయినా మిస్ అవుతానేమోగాని హీరోయిన్ ఎంట్రన్స్ మిస్ అయితే మళ్ళీ చూడాల్సిందే ఆ సినిమా...
"ఏటి దాటేది...టికెట్లు లెవ్..." సావు కబురు సల్లగా సెప్పాడు మారాజు...  
పక్కనున్న ముష్టోడు పళ్లికిలించాడు...బ్లాకువాడు ఇదే టైం అనుకోని "ముప్పై అయిదు -- అరవై, ముప్పై అయిదు -- అరవై....ఎన్ని గావలి..?" ఆడిలో ఆడు గొణుగుకున్నట్లు అడిగాడు అక్కడేదో ఆడు మాకు డైమొండ్స్ స్మగ్గ్లింగ్ చేస్తున్నవాడిలా...
"నీ ఎంకమ్మా...టికెట్లు లేకుండా ఉన్నాయి రమ్మని కబురెందుకు పంపావ్ రా...మేము యాక్షన్ ప్లాన్ వేసి మరీ వస్తే..." అడిగాడు శీనుగాడు బ్లాకువాడి గోల పట్టించుకోకుండా...
"పర్సు దొబ్బింది రా..." చాలా కూల్ గా చెప్పాడు వాడు....కానీ టెన్షన్ స్టార్ట్ అయింది మాకు...వాడి పర్సులో పది రూపయలకన్నా వాడి సొమ్ము ఎక్కువగా కనిపించదు...కాని వాడి పర్సు లో రెండు వందలు నావి...మూడు వందలు శీను గాడివి..ప్రొద్దున్నే రాజముండ్రి వెళ్తున్నానురా అని ఈ ఏబ్రాసి మొహం గాడు చెప్తే...పేస్టు నుండి...పాండ్స్ పౌడర్ దాకా లిస్టు చెప్పి డబ్బులిచ్చి పంపించాం...కుదిరితే మాటినీకి టికెట్లు కూడా తీసి కాకిచేత కబురుచేసినా వస్తాం అని ఎదవ కబుర్లు చెప్పి పంపించాం వాడిని...

"ఒరేయ్ అందులో మా డబ్బులు రా..." అన్నాన్నేను ఇంకేమనాలో తెలీకా...
"ఏం చెయ్యమంటావ్ రా...కావాలని పోగొట్టానా?..ఎవడో ఎత్తేశాడు.." అన్నాడు తేలికగా..
"సర్లేరా ఏం చేస్తాం..." అనుకోని...అసలు మమ్మల్ని రమ్మనడంలో మర్మమేమిటో అర్థంకాక అదే విషయం అడిగాం వాడిని...
"మళ్లీ కాలేజీకి రావడానికి డబ్బులు ఎలా రా నాకు...నాకు ఇంకేం ఐడియా రాలేదు...అందుకే మిమ్మల్ని పిలిపించా మీతో మళ్ళీ నేను రిటర్న్ వెళ్ళోచ్చుగా..." అంటున్న ఆడి ఐన్ స్టీన్ బుర్రకి వంగి సలాం చెయ్యాలి అనిపించింది...
"నీ సత్తర ఫేస్ లో నా తాడు..." అంటున్న శీనుగాడి వైపు వెరైటీగా చూసా ఇదెక్కడి తిట్టురా నయనా అనుకుంటూ "కాసేపాగితే లోకల్ నాకోడులు అదే డే-స్కాలర్లు వచ్చి సస్తారుగా...ఆళ్ళని అడిగి ఓ పది రూపాయలు తీసుకొని ఎనక్కి రాలేవా?...దీనికోసం మమ్మల్ని అక్కడనుంచి పిలిపించి నీకు ఎస్కార్ట్ ఇవ్వమంటావా...పైగా సినిమా టికెట్ ఎర చూపిస్తావా ..??" కాటకాల రుద్రయ్యలో కృష్ణంరాజులా చూసాడు శీనుగాడు రమణగాడి వైపు... 

చేసేదేంలేక అంకుల్ మెస్ లో ఆత్మారాముడిని సంతోషపెట్టి...కాసేపు కంబాల చెరువు పార్క్ లో తిరిగి అయిదింటికి అలా గోదారి గట్టు దెగ్గరికి వెళ్ళాం...నెమ్మదిగా ప్రవహిస్తున్నగోదారిపై అస్తమిస్తున్న సూరీడి రేఖాకంతి వర్ణించడానికి అందనంత అందంగా ఉంది..
"రేయ్...మీ దెగ్గర డబ్బులున్నాయా..?" అడిగాడు రమణగాడు...
సీనుగాడికి సిర్రెత్తింది....
"ఎందుకురా?" అడిగాను నేను నెమ్మదిగా శీనుగాడ్ని శాంతింపచేస్తూ...
"ఏట్లేదురా...ఎలాగు ఊళ్లోకి వచ్చాం కదా...నువ్వునాకునచ్చావ్ చూసేసి ఎల్లిపోదాం రా.." అన్నాడు రమణా..
"డబ్బులు దొబ్బెట్టుకుంది కాక...ఇప్పుడు సినిమానా..." అన్నాడు శీనుగాడు
"నిజమేలే...ఇప్పుడెందుకులేరా అసలే డబ్బులు పోయాయిగా.." అన్నాను నేను కానీ లోపల ఈ నాకొడుకులు రెడీ అంటే నాకు రెడీ అనాలనే ఉంది..

సమయం: 6 30 pm
స్థలం: నాగాదేవి థియేటర్
ఒక్కొక్క టికెట్ బ్లాకులో అరవై పెట్టి కొన్నాం...

సినిమా అనే వీక్ పాయింట్ మమ్మల్ని మళ్ళీ లొంగదీసుకొని నాగదేవి థియేటర్ దాకా లక్కోచ్చింది..ఆ వీక్ నెస్ కి ఆజ్యం పోస్తూ రమణ..అటూ ఇటూ తేల్చకుండా నేను..శీనుగాడ్నిమా రూట్ కి తీసుకొచ్చాం..
"ఆడెబ్బ...మధ్యాహ్నం నుంచి రెండు గంటలు నేనూ ఆ బ్లాకోడు పక్కపక్కనే కూర్చొని పిచ్చాపాటి మాట్లాడుకున్నాం...ఆ విశ్వాసం కూడా లేకుండా టికెట్టుకి అరవైలో రూపాయ కూడా తగ్గనన్నాడే ఎదవ..." అన్నాడు రమణగాడు అక్కడేదో తన సొంత బావ తనతో ఎంతో స్నేహంగా ఉండి కూడా చెల్లెలి కట్నం దెగ్గర రూపాయ కూడా తగ్గనన్నాడు అని ఫీల్ అయిన బావమరిది లెక్క...

సినిమా అయ్యేసరికి తొమ్మిదిన్నర...మళ్లీ ఆత్మారాముడి కోసం అంకుల్ మెస్ కి వెళ్ళాం...డెడ్ సీపు కదా మరి అక్కడ...అసలే మేమందరం బడ్జెట్ పద్మనాభాలం...ఒక్క సినిమా ఇసయంలో తప్ప..అదీ మేటర్... 

తినేసి మళ్ళీ కంబాల చెరువు బస్సు స్టాండ్ కి వచ్చాం...టైం పది దాటింది...ఎంత సేపు చూసినా ఒక్క బస్సు కూడా రావడంలేదు...
"ఏటబ్బాయ్...ఎటేపెళ్లాలి...సూత్తాంటే ఇంజనీరింగ్ కుర్రాళ్ళలా ఉన్నారే..." అడిగాడు అతను...భుజం మీద కండువ..బుర్ర మీసాలు..నాకు అదేదో సినిమాలో గళ్ళ చొక్కా..బుగ్గ మీద పులిపిరి..నోట్లో పాన్ వేసుకొని ఉండే విలన్ గుర్తొచ్చాడు...
"అవునండి...రాజానగరం వెళ్ళాలి...ఎంతసేపైనా ఒక్క బస్సు కూడా రావడం లేదు..." అన్నాడు రమణ...
నేను మద్యలో ఇష్ కొడుతున్నాను రమణగాడికి ఆడితో మనకెందుకు అన్నట్లు...
"ఎక్సుప్రెస్ బస్సు లు ఉన్నాయ్ గాని ..అయ్యి మీ కాలేజీ దెగ్గర ఆపరు...ఆర్డినరీ పన్నెండింటికి ఏలేశ్వరం బండి ఉంది అబ్బాయ్..." చెప్పాడు నోట్లో పాన్ పక్కన ఉమ్మేస్తూ...
"అమ్మో పన్నెడింటిదాకానా..." ముగ్గురం ఒకేసారి అన్నాం...
"ఓ పనిసేయ్యండి అబ్బాయ్....తుని పొయ్యే లారి మా ఓళ్ళదే కాసేపట్లో ఇటొత్తాది...అది ఆపి మిమ్మల్ని ఎక్కించి కాలేజీ దెగ్గర దింపమంటాలే...తలా ఓ అయిదు సేతులో ఎట్టండి ఆడికి..." అతనలా చెప్తుంటే నాకేదో డౌట్ మీద డౌట్...అసలే ఆల్మోస్ట్ అర్థరాత్రి...అందునా ఆల్మోస్ట్ అందమయిన ఒంటరి మొగపిల్లలం...పెళ్లి కాని వాళ్ళం...పైగా వయసులో ఉన్నవాళ్ళం...ఏదైనా అఘాయిత్యం జరిగితే...ఆలోచించడానికే భయమేసింది...ఒంటరి మొగపిల్లలు అర్థరాత్రి నడిచే రోజులా ఇవి నా మీద నాకే డౌట్...

చేసేదేమిలేకా ఆ సాహసోపేత ప్రయాణానికి సిద్ధపడ్దాం...నేను ససేమిరా అన్నాను మొదట..కావాలంటే ఎవడన్నా ఫ్రెండ్ రూం లో ఈ నైట్ కి ఉండి రేపు మార్నింగ్ వెళ్దాం అన్నాను...ఎదవలు ఇనిపించుకోలేదు..నేను ఒప్పుకోకతప్పలేదు...
లారీ రావడం...మేము ఎక్కడం...అది బైల్దేరడం జరిగిపోయాయి...లారీ ఆర్ట్స్ కాలేజీ దాటి...హౌసింగ్ బోర్డు దాటి...లాలా చెరువు దాటి...అలా నిర్మానుష్యమైన ఎన్.హెచ్-7 మీద పరుగెడుతుంది...

కేబిన్ లో డ్రైవర్ పక్కన నేను, నా పక్కన రమణ,శీనుగాడు...డ్రైవర్ గాడి దెగ్గర మందు వాసన...ఎక్కడన్నా ఆక్సిడెంట్ చేస్తాడేమో అని నాకు టెన్షన్ పట్టుకొంది...ఎందుకొచ్చిన గోలరా బ్రతికుంటే దేవి-చౌక్ లో దుప్పట్లు అమ్ముకొని బ్రతకొచ్చు, ఇప్పుడు ఈ డ్రైవర్ గాడు మందు మత్తులో ఒక్కసారి తూలాడంటే కాసేపట్లో అందరం యమలోకం ఎంట్రన్స్ పాస్ లు తీసుకోవాల్సి వస్తుంది...ఒక్కసారిగా రమణగాడి మీద కోపం వచ్చింది..యాభై డిగ్రీల సెల్సియస్ తీవ్రతతో వాడివైపు చూసా...ఆ చీకేసిన టెంక మొహంగాడు నోరు తెరుచుకొని నిద్రపోతున్నాడు...ఆల్రెడీ అప్పుడే ఒక నాలుగు అయిదు ఈగలు ఆడి నోట్లో కాపురం పెట్టాయి....ఛీ నా బతుకు నన్ను నేను తిట్టుకున్నాను...శీనుగాడు ఏదో తీవ్రంగా ఆలోచిస్తున్నాడు, బహుశా రేపు జావా ల్యాబ్ లో చేయ్యోబోయే ప్రోగ్రాం లాజిక్ అనుకుంటా...ఈ చెత్తనాకొడుకులకి కొంచెం కూడా టెన్షన్ లేదే...ఇలా నా ఆలోచనలు సాగుతుండగా ఎదురుగా ఓ లారీ విసురుగా మా లారీకి ఎదురుగా వచ్చింది...అంతే..స్మాష్ అనుకున్నా...
"ఒరేయ్ డ్రైవర్ గా...ఇంతవరకు ఒక్కసారికూడా పెళ్లి కాలేదురా...కనీసం అమ్మాయిని దెగ్గరగా కూడా సూడలేదురా...ఇంత బతుకుబతికి ఈ లారీలో ఇటునుంచి ఇటే పైకి పంపుతావ్ రా...అట్ లీస్ట్ బీర్ టేస్ట్ ఎట్లుంటదో కూడా సూడలేదు రా ...ఆ గుడ్దోడిని ముసుగేసి కుమ్మేద్దామనే ప్లాన్ అయినా అమలు చెయ్యలేదు రా..." ఆ ఒక్క సెకండ్ లోనే నా ఆలోచనా స్రవంతి అలా  సాగింది...నా జీవితం మీద ఉన్న తీపి గుర్తొచ్చింది...నా బకెట్-లిస్టు మొత్తం అర్థం అయ్యింది...కాని రెండు లారీ డ్రైవర్స్ సడన్ బ్రేక్ వేసి...రెడీ గా ఉన్న యమలోకం పాస్ లు రద్దు చేసారు...ఆ సడన్ బ్రేక్ తో రమణ గాడు తూలి డ్రైవర్ కాళ్ళ దెగ్గర పడ్డాడు...ఆయుష్మాన్ భావ అని డ్రైవర్ అన్నయ్య రమణ గాడిని దీవించాడు స్టీరింగ్ తో...ఒక్క కట్ కొట్టే సరికి మళ్లీ సీట్ లో వచ్చి పడ్డాడు రమణ....మళ్ళీ బండి కదిలింది...మళ్ళీ ప్రాణాలు అరచేతుల్లో పెట్టుకొని కూర్చున్నాను నేను...ఈ సరి నాతో పాటు రమణ, శీను కూడా...రమణగాడు తన నోట్లో కాపురమున్న ఈగల్ని ఖాళి చేయించడంతో అవి మా చెవుల చుట్టూ తిరగడం మొదలెట్టాయి.... శీనుగాడి ఏకాగ్రత మొత్తం జావా మీద నుంచి తార రోడ్ మీద నిలిచింది...డ్రైవర్ అన్నయ్య  కాలేజీకి తీసుకొచ్చి ఆపాడు బండి..వెంటనే దిగేసి 'హమ్మయ్యా ఇక మన ప్రాణాలకి ప్రమాదం లేదు' అన్న చిన్న హామీ ఇచ్చుకున్నాం మాకు మేము...నేను యాభై నోటు డ్రైవర్ అన్నయ్య చేతిలో పెట్టాను..'హీ డిసెర్వ్ మోర్ దెన్ దిస్.' అనుకున్నా....టైం చూస్తె పదకొండు అయింది అంతే...కానీ ఈ ప్రయణం ఎన్నో గంటలు చేసిన ఫీలింగ్ కలిగింది...

"...............అప్పుడు శిరీష నన్ను తనని ఒంటరిగా ఎవరూ చూడకుండా కలవమన్నది...నాకెందుకో అర్థం కాలేదు...కానీ తన కళ్ళలో నా మీద ఉన్న ప్రేమ చెప్పకనే చెపుతుంది నేనంటే తనకి ఎంత ఇష్టమో...తనని ఒంటరిగా కలిసా..ఆమె నా చేతులో ఒక లెటర్ పెట్టి వెళ్ళిపోయింది...ఆ లెటర్ చూసాక నా కళ్ళ వెంబడి నీరు ఆగలేదు." అని చెప్పి ఆపేసాడు లక్ష్మణ్ గాడు...
"తార్వతా.." అడిగాను..
"నిద్రొస్తుంది..." అన్నాడు...
నాకు చిర్రెత్తింది..వెంటనే అక్కడ ఉన్న ఇనుప రాడ్ తీసుకొని ఆడి తల బద్దలు కొట్టాలనే వైలేంట్ అయిడియాలు వచ్చాయి..."నీ సత్తర ఫేస్ లో నా తాడు....ఇంకెన్ని రోజులు చెప్తావ్ రా పిచ్చికాక్ నీ తొక్కలో లవ్ స్టొరీ...." అరిచేసా గట్టిగా శీనుగాడి కాపీరైట్ తిట్టుని వాడేస్తూ...ఆడి నిద్రాదేవత ఆడిని తెగ లవ్ చేస్తుందనుకుంటా, వెంటనే నిద్రపోయాడు....
నా నిద్రదేవత వైపు చూసా...'నేను నీకు అంత ఈజీగా లొంగను రా.." అన్నట్లు చూస్తుంది....
"ఎగస్ట్రాలు ఆపి రా..." అన్నాను సీరియస్ గా...
"పో వోయ్....అరిస్తే వస్తానా...కాసేపు బతిమిలాడుకో..." అంది...
"ఏందే బతిమిలాడేది నీ సత్తర ఫేస్ లో నా తాడు....రాకపోతే పో...సివరికి నీక్కూడా లోకువయ్యానే...కాలేజ్ లో మంచి అమ్మాయిని లైన్ లో పెట్టుకుంటా అప్పుడు నీ ఆటలు ఎలా సాగుతాయో చూస్తా..." అన్నాను...
"వద్దు బాసూ...నాకు అన్యాయం చెయ్యొద్దు....నువ్ లవ్ లో పడితే నన్ను అసలు దెగ్గరికి రానివ్వవు...అసలు నిద్రే వద్దంటావ్...వచ్చేస్తున్నా ఉండు...."

A క్యూట్ లవ్ స్టొరీ with బట్టర్ స్కాచ్ topping....

"ఒసేయ్...నా మాథ్స్ నోట్స్ ఇవ్వవే పందిదాన...రెండు రోజులనుంచి ఇంట్లో పెట్టుకొని పూజ చేస్తున్నావానే దున్న..!!" ..మాటలు మాస్ గా అనిపించినా అవి పలికించిన గొంతు కాకినాడ కాజా కన్నా తియ్యగా అనిపించడంతో వెనక్కి తిరిగి చూసాను...

సీతాకోకచిలుకకి అన్ని రంగులు అలమిన దేవుడు...మయూరానికి అందాల పించాలు అతికించిన ఆ పైవాడు..నల్లటి కోయిలకి తియ్యటి గాత్రాన్ని వరమిచ్చిన ఆ సర్వాంతర్యామి...ఈ అమ్మాయిని తయారుచేయడానికి వీటన్నిటికన్నా ఎక్కువ శ్రద్ధ చూపించాడేమో అనిపించింది ఆ అమ్మాయిని చూడగానే...ఆమె వేసుకున్నతెలుపు చూడిదార్ మీద పువ్వుల ఎంబ్రాయిడరి సింపుల్ గా ఉంది..కాదు...ఆమె వేసుకోడం వల్ల సింపుల్ గా ఉన్నడ్రెస్ కి విలువ పెరిగిందేమో...అందుకేనేమో అంత విలువ చెయ్యని దుస్తుల్నికూడా సినిస్టార్స్ తో వేయించి వాటికి వేలకి వేలు ధర నిర్ణయిస్తారు..నా ఆలోచనలు ఇలా ట్రేడ్ సీక్రెట్స్ వైపు మళ్ళుతుండగా ఆమె తన ఫ్రెండ్స్ తో పాటు నన్నుదాటుకొని వెళ్ళిపోయింది నుదుటిపై పడ్డ కురులని సవరించుకొంటూ...అదోలాంటి మత్తుగోలిపే అరోమా నన్ను తాకి వెళ్ళిపోయింది...ఆమెతో పాటే సాగుతూ పదిమందికి సువాసన పంచుతున్నఆ పెర్ఫుమ్ జీవితం ధన్యం...అది ఏ కంపెనీదో...
"హై-టెక్..."
"ఏంటి..." చిరాగ్గా చూసాను.. ఎప్పుడొచ్చాడో తెలీదు కాని నా ముందు నిల్చున్నాడు శీనుగాడు పుస్తకం చూపిస్తూ..
"అదేరా...నిన్నజావా కోసం హై-టెక్ సిరీస్ బుక్ అడిగావ్ కదా...సత్య దెగ్గర తీసుకొచ్చా..." అన్నాడు
ఓహొ అన్నట్లు తలూపాను..."ఇక్కడేం చేస్తున్నావ్...పదా గుడ్డోడి క్లాసు ఇప్పుడు..." అంటూ లాక్కెళ్ళాడు..

గుడ్డోడు అంటే మా ప్రిన్సిపాల్...వాడు గుడ్డోడు కాదు గానీ...నా వైపు చూస్తే నా పక్కన వాడి వైపు చూస్తున్నట్లు అర్థం..మొదట్లో ఈ విషయం తెలియనప్పుడు ఓ సారి నా వైపు చూస్తూ "గెట్ అవుట్ అఫ్ మై క్లాస్.." అన్నాడు ..ఎందుకన్నాడో అర్థం కాకపోయినా పైకి లేచాను వెళ్దామని, అసలే క్లాస్ తెగ బోర్ గా ఉంది.."నువ్వు కాదు..." అంటూ నా కుడి వైపు ఉన్నవాడి వైపు చూస్తూ..."యు గెట్ అవుట్ ..." అంటూ నా వైపు చూసాడు...లేచింది నేనయితే నా పక్కన వాడిని నువ్వు కాదు అంటాడెంటి...మళ్లీ లేచి వెళ్లబోయాను..."ఎన్నిసార్లు చెప్పాలి నువ్వు కాదు.." నా పక్కన వాడిని ఉరిమి చూసాడు..వాడు దెబ్బకి వణికిపోయాడు.."యు గెట్ అవుట్ ఇడియట్..."అంటూ మళ్లీ నా వైపు చూసాడు...నాకు దిమ్మ తిరిగి మైండ్ బ్లాక్ అయింది..నేను అలాగే నిల్చున్నాను.."హౌ డేర్ యు...నా మాటే వినవా.." అంటూ ముందుకి వచ్చి నా కళ్ళలో కళ్ళు పెట్టి చూస్తూ నా ఎడమ ప్రక్కన ఉన్నవాడి ముందు బెంచ్ మీద దబా దబా కొట్టాడు...నేను అతని కళ్ళలోకి తీవ్రంగా చూసా, అప్పుడు అర్థం అయింది వాడికి అదో టైపు మెల్ల కన్ను అని..అసలు గెట్ అవుట్ అన్నది నా ఎడమ ప్రక్కన వాడిని...కాని హడలు కొట్టింది మాత్రం నన్ను నా కుడి ప్రక్కన వాడిని....

"ఏటి ఎంకన్న రోజురోజుకి సాంబార్ కాస్తా గోదావరి వాటర్ అవుతున్నాయి...దీనికన్నా రసమే బెటర్ ఏమో...అంతేకదరా?" అన్నాడు సీనుగాడు నా వైపు చూస్తూ సాంబార్ గెలుకుతూ...ఆడికి హాస్టల్ లో సాంబార్..కాలేజీ లో జావా తప్ప ఇంకేం పట్టవ్..
"ఈ రోజు కాలేజీలో ఒక అమ్మాయిని చూసారా...షీ ఈజ్ ఆసం..." అన్నాను ఏమంటాడో అని..
"ఆసమా....అదేం పేరురా...!!" ఎదవ మొహం ఏస్కోని చూసాడు నావైపు...
"నీ మొహం...ఆసం అంటే, అది ...కత్తిలా ఉందని అర్థం..." చెప్పాను మా లాంగ్వేజ్ లో ..
"అవునా...." అని తింటున్న వాడల్లా ముఖం అదోలా పెట్టి.."ఛీ..ఇది పెరుగా..ఇంత పుల్లగా ఉంది..నిన్నటిది ఫ్రిజ్ లో పెట్టి ఈ రోజు వేసుంటారు...నీకెలా ఉంది.." అన్నాడు ఏదో అంతర్జాతీయ సమాఖ్యలో పేదరిక నిర్మూలనా చర్చలో ఎదుటి సభ్యుడి సలహా కోసం ఎదురుచూస్తున్నవాడిలా ముఖం పెట్టి...క్రూరంగా చూసాను వాడి వైపు...నా మనోవేదన అర్థంచేసుకున్నవాడిలా.."అయితే..ఆ అమ్మాయి ఎవరంటావ్.." అన్నాడు చివరికి...
"ఏమో తెలీదురా...చూడగానే చాలా నచ్చింది..."
"అవునా...సరేలే..కృష్ణాగాడిని రమణాగాడిని కూడా తీసుకొని వెళ్లి రేపు ఆ అమ్మాయి తో మాట్లాడతాం.."
"ఏమని?.." కంగారుగా అడిగాను...
"ఏముంది నువ్వంటే మా వాడికి ఇష్టం అని ఆ అమ్మాయికి చెప్తాం.." అన్నాడు ప్లేట్ అంచులు నాకి చేయి కడుక్కోడానికి లేస్తూ...
"ఇంకానయం...పెళ్లి చూపులకు వెళ్దాం అని చెప్పావుకాదు.." అన్నాను వ్యంగ్యంగా..
"మరేం చెయ్యమంటావ్ రా..." అన్నాడు కోస్చేన్ మార్క్ మొహం పెట్టి...
"ఏమీ చెయ్యొద్దురా..తొందరగా చెయ్యి కడుక్కో...మళ్లీ నువ్వు రూంకి వెళ్లి జావా మీద రీసెర్చ్ చెయ్యాలిగా.." అన్నాను....అవునన్నట్లు తలూపాడు...నాకు అక్కడున్న అంబూజా సిమెంట్ గోడకేసి తల బద్దలు కొట్టుకుందామా అనిపించింది...

ఓ మూడు రోజుల వరకు ఆ అమ్మాయి మళ్లీ నాకు కనిపించలేదు...నేను తనని చూసిన ప్రదేశంలో చాలాసార్లు వెయిట్ చేశా కానీ కనిపించలేదు...ఓ రోజు కాంటీన్ లో కూర్చొని కోక్ తాగుతుంటే "హలో సర్...కెన్ ఐ సిట్.." అని వినిపించిన మాటలవైపు తలెత్తి చూసాను ఆశ్చర్యంగా...నమ్మలేకపోయాను..ఇది కల ఏమో అనుకున్నా...కాదు నిజమే...నిజంగానే ఆ అమ్మాయి నా ఎదురుగా నిల్చుని ఉంది...అలాగే చూస్తూ ఉండిపోయాను.."జొల్లు కార్చడం ఆపి...ఆ అమ్మాయిని కుర్చోమను.." నాలో రోమేయో నిద్రలేచి సలహా ఇచ్చాడు.."ష్యూర్...కూర్చోండి..." అన్నాను ఇంకా ఇదంతా నిజంగా జరుగుతుందా అన్న విషయం ఖచ్చితంగా తేలక..."సర్ నేను మీ జూనియర్ ని...అండి అనకండి.." అంది కూర్చుంటూ...ఆ అమ్మాయి మాటలకి మంత్రముగ్దుడిలా అలాగే చూస్తుండిపోయాను...ఈ అమ్మాయి నా ఎదురుగా ఇలా...ఇలాగే కాలం ఆగిపోతే బాగుండేమో అనిపించింది..నేను ఏమీ మాట్లాడకపోయేసరికి...సారీ..మాటలు రాకపోయేసరికి మళ్లీ ఆ అమ్మాయే "సర్...అక్కడ దూరంగా కనిపించే ఇద్దరు సీనియర్ సర్ లు నన్ను రాగ్ చేస్తున్నారు...వాళ్ళు నాకు మిమ్మల్ని చూపించి మీ డీటైల్స్ అడిగి తెల్సుకొని రమ్మన్నారు...ఈ పువ్వు కూడా మీకు ఇవ్వమన్నారు.." అంటూ తన చేతిలో ఉన్న ఎర్ర గులాబి చూపించింది...ఎవరబ్బా ఆ సీనియర్లు అని చూస్తే రమణ గాడు..శీను గాడు ఉన్నారు...షాక్ కొట్టినట్లు అయింది నాకు...వీళ్ళకు ఈ అమ్మాయే అని ఎలా తెల్సు??..ఎదోకటిలే..ఐ ఓవ్ ఏ పార్టీ టు యు గైస్..అనుకున్నా..ఇదే మంచి టైం ఏదోక సొల్లు కొట్టి ఈ అమ్మాయి ముందు ఇంప్రషన్ కొట్టెయ్యాలి అని నాలో రోమియో తెగ సంబరపడుతున్నాడు...

"నీ పేరేంటి..." అడిగాను...
"సుస్మిత సర్..."...అబ్బో ఎంత సక్కటి పేరో..రోమియో గాడు పండగ చేసుకుంటున్నాడు...
"ఎస్.డి చెప్పాలా సర్.." అంది తనే మళ్ళీ...ఆ స్వీట్ వాయిస్ కి నాకు జలుబు చేస్తుందేమో అనిపించింది...
"అక్కర్లేదు సుస్మితా...నాకు ఈ ర్యాగింగ్ అంటే పడదు...జూనియర్స్ తో స్నేహంగా ఉండాలేకాని ర్యాగింగ్ అదీ..ఇదీ అని వాళ్ళని ఎడిపించకూడదు...నా వరకు అయితే ఎక్కడన్నా ర్యాగింగ్ జరుగుతున్నట్లు కనిపిస్తే వెంటనే వెళ్లి ఆపుతాను...ముఖ్యంగా అమ్మాయిలను ఎవరన్నా ర్యాగింగ్ చేస్తే నేను ఊరుకోను...పాపం ఎక్కడెక్కడినుంచో చదువుకోడానికి ఇక్కడికి వచ్చిన వాళ్ళని ర్యాగింగ్ పేరుతో హింసించడం పాపం కాదా?..." నా మాటలకు సుస్మితా నావైపు అభిమానపూర్వకంగా చూసింది..మాకు రెండు టేబుళ్ళ పక్కన కూర్చున్నవాడు మాత్రం క్రూరంగా చూసాడు...రెండు రోజులముందే వాడిని నేను క్రిష్ణాగాడు కల్సి ర్యాగింగ్ చేసాం...
"మీలా అందరూ ఆలోచిస్తే నిజంగా కాలేజెస్ విల్ బె ది బెస్ట్ ప్లేసెస్..." అంది నవ్వుతూ...ఆ అమ్మాయి ఇంకాసేపు అలాగే నవ్వితే నేనేమైపోతానో నాకే అర్థంకావడంలేదు...
"ఇందులో నా గొప్పతనం ఏముంది సుస్మి..." అని ఒక్కసారి ఆగాను ఆమె వైపే చూస్తూ నేనేమన్నానో గుర్తొచ్చి..

"మీరు నన్నుసుస్మి అని పిలవచ్చు సర్...నో ప్రాబ్లం...అఫ్కోర్స్ అలా నన్నునా పేరెంట్స్ క్లోజ్ ఫ్రెండ్స్ తప్ప ఇంకెవరూ పిలవరు...." అంది...
"సారీ సుస్మితా, నేను అలా పిల్చి ఉండకూదదేమో..." అన్నాను నోచ్చుకున్నవాడిలా...
"భలేవారే సర్...పాజిటివ్ గా ఆలోచించండి సర్...ఏమో మనిద్దరం క్లోజ్ ఫ్రెండ్స్ అవ్వోచ్చేమో కదా...ఏం ఈ జూనియర్ తో స్నేహం చెయ్యరా...." అంది అందంగా నవ్వుతూ అక్కడున్నరోజా పువ్వు నా చేతికి ఇస్తూ...
ఒక్కసారిగా నాలోని రోమియో నానుంచి క్రిందకి దూకి "ఎగిరే మబ్బులలోనా...పగలే వెన్నెల వాన..గుండెల్లో సాగే రాగాలేవో..." అంటూ ఆమె ముందు వాలిపోయాడు...నాకేమో తొలిప్రేమ సినిమాలో పవన్ కళ్యాణ్ లా ఎక్కడన్నాచెట్టుతొర్ర కనిపిస్తే "ఒన్ మినిట్ ప్లీజ్" అని చెప్పి ఆ తొర్రలో డాన్స్ వెయ్యాలనిపించింది..

"అంత భాగ్యం నాకుందంటావా..?" అన్నాను ఆమె కళ్ళలోకి చూస్తూ...
"ప్లెజర్ ఈజ్ అల్ మైన్ సర్..." అని నవ్వుతూ చూస్తూ.."మన స్నేహం సాక్షిగా ఇద్దరం ఒకే బట్టర్ స్కాచ్ ఐస్ క్రీంలో రెండు స్పూన్స్ వేసి తిందాం.." అని ఒక బట్టర్ స్కాచ్ ఆర్డర్ చేసింది...

"బాసూ ఫ్రెండ్షిప్ లో ఎవ్వరూ ఇలా ఒకే ఐస్ క్రీంలో రెండు స్పూన్స్ వేసి తినరు, బడ్జట్ వీక్ అయితే తప్ప...సో ఖచ్చితంగా తను నిన్ను ఫ్రెండ్ కంటే ఎక్కువగా అక్సేప్ట్ చేసింది..." అంటూ నా రోమియో నాకు ప్రేమోపదేసం చేశాడు..
"నిజమా...ఆయినా అమ్మాయిలు మొదటి చూపులోనే ఫ్లాట్ అయ్యే అంత సీన్ మనకు లేదు కదరా..." అన్నాను సందేహిస్తూ...
"ఏమో గురూ...ఈ అమ్మాయికి నీలో ఏం నచ్చిందో..." రోమియో గాడు కన్విన్స్ చెయ్యడానికి ట్రై చేస్తున్నాడు..  
"అంతే అంటావా..." అన్నాను చివరగా..
"హలో సర్...ఐస్ క్రీం లేట్ చేస్తే కరిగిపోద్ది...మరి కానిద్ధామా..." అంది ఆమె స్పూన్ ఐస్ క్రీంలో ముంచుతూ...
"బట్టర్ స్కాచ్ ఇంత టేస్టీగా ఎప్పుడు అనిపించలేదు..." అన్నాను...ఆమె మధురంగా నవ్వింది...అప్పుడే..ఆక్షణమే తెలిసింది ఇక నాకు రాత్రి నిద్దుర ఉండదని...

ఆ రోజు నుంచి ప్రతి రోజు బస్సు స్టాప్ లో తన కోసం వెయిట్ చెయ్యడం..కల్సి కాలేజీకి వెళ్ళడం...కల్సి లంచ్ చెయ్యడం...ఈవెనింగ్ కల్సి స్నాక్స్ తినడం...ప్రతి గురువారం బట్టర్ స్కాచ్ తినడం విత్ టు స్పూన్స్  (గురువారం మేము కలసిన రోజు...)..మా రేలషన్ కి బట్టర్ స్కాట్చ్ అందించిన తియ్యదనం అంతా...ఇంతా కాదు...ఆ అమ్మాయి ఒక్కరోజు రాకపోతే నాకు ఏదోలా ఉండేది...ఓ రోజు రమణగాడు క్రిష్ణగాడు సినిమా ప్రోగ్రాం వేసారు వీక్ డేలో..నేను కాలేజీ వెళ్తాను అన్నా వినకుండా నన్ను ఎగోట్టేలా చేసి సినిమాకి తీసుకెళ్ళారు...మరుసటి రోజు సుస్మి నాకు బస్సు స్టాప్ లో ఎంత సేపు ఎదురుచూసిన రాలేదు...లంచ్ కి కలవలేదు...ఆ రోజు గురువారం..తనతో కల్సి బట్టర్ స్కాచ్ తినాలని కాంటీన్ లో ఎంత సేపు వెయిట్ చేసినా రాలేదు...చివరికి లేచి తిరిగి వెల్లిపోబోతుంటే అప్పుడు కనుపించిది సుస్మీ...తన కళ్ళు వర్షించడానికి సిద్ధంగా ఉన్న మేఘాల్లా ఉన్నాయ్..

"సుస్మి...ఏమైందిరా...ప్రొద్దుటి నుంచి నీకోసం ఎంత వెతికానో తెల్సా..." అన్నాను...
"నీకు నేను ఒకదాన్ని ఉన్నాను అని గుర్తుందా..." అంటూ నావైపు చూసింది...తన కళ్ళలో నుంచి జాలువారిన నీటి బొట్టు..ఎర్రగా కందిన ఆమె బుగ్గపై నిల్చిన్న ముత్యంలా ఉంది...
"సుస్మీ..." అంటూ ఆమె దెగ్గరికి వచ్చాను...
"పో...నాతో అసలు మాట్లాడకు...నిన్న నీకోసం నేను పిచ్చిదానిలా కాలేజీ మొత్తం వెతికా...చివరికి మీ ఫ్రెండ్ సునీల్ ని అడిగితే ఫ్రెండ్స్ తో కల్సి సినిమాకి వెళ్ళావని చెప్పారు...నాకంటే నీకు మీ ఫ్రెండ్స్ తో సినిమా ఎక్కువ కదా...నీకు ఇష్టమని నేనే సొంతగా ఇంట్లో ఫ్రైడ్ రైస్ ప్రిపేర్ చేసి నిన్న నీకోసం తీసుకొచ్చాను తెల్సా..అందుకు నేను నిజంగా పిచ్చిదాన్నే.." అంది ధారాపాతంగా జారుతున్న కన్నీళ్లను తుడిచే వృధా ప్రయత్నం చేస్తూ...
"సారీ రా..." అన్నాను నా కళ్ళ వెంబడి కూడా కన్నీరు కారుతుందనే విషయం తెలియక...
"నువ్వెందుకు ఏడుస్తావ్...సరేలే ఇంకెప్పుడూ ఇలా చెయ్యకు....పదా బట్టర్ స్కాచ్ తిందాం..." అంటూ కాంటీన్ లోపలికి తీసుకెళ్ళింది...
బట్టర్ స్కాచ్ తింటున్నవాడినల్లా ఆమె వైపు చూస్తూ.."సుస్మీ...మనం ఇంజనీరింగ్ అయ్యాక...మంచి జాబు తెచ్చుకొని అప్పుడు ఇద్దరం పెళ్లి చేసుకుందామా..." అని అడిగేసాను...అంత దైర్యం ఎక్కడనుంచి వచ్చిందో నాకు తెలీదు...బహుశా నా కోసం తపన పడిన ఓ అమ్మాయి కన్నీరు చూసాక వచ్చిందేమో..."నువ్వులేకపోతే ఒక్కరోజే ఉండలేకపోయినదాన్ని...నువ్వులేకుండా లైఫ్ అంతా ఎలా ఉండగలను రా..." (సర్ పోయి 'రా' ఎప్పుడో వచ్చేసింది)...

ఆ రోజుతో లైన్ క్లియర్ అయిన మాకు ఇక పట్టా పగ్గాలు లేవు...తన ప్రేమ నాకు రోజుకో కొత్త లోకం చూపించేది...తను ప్రతిరోజూ నాకు కొత్తగానే కనిపించేది...అప్పటినుంచి కాలేజీ మానేస్తే ఇద్దరం కలిసే మనేసేవాళ్ళం..ఎలా గడిచిపోయాయో ఏళ్ళు.. ఇంజనీరింగ్ అయిపొయింది...విడిపోయే రోజు ఇద్దరం చాలా బాధపడ్డం...కానీ త్వరలోనే కలుద్దాం అని నిర్ణయించుకున్నాం...తనకు విప్రోలో నాకు ఇన్ఫోసిస్ లో జాబు వచ్చింది...ఇద్దరం హైదరాబాద్ పోస్టింగ్....మా ప్రేమ విష్యం పెద్దలకు చెప్పగా వాళ్ళు వెంటనే అంగీకరించడం మా సూపర్ లక్....మే 24న మా పెళ్లి జరిగింది..

"హనీమూన్ కి సింగపూర్ అని నేను ...కాదు పారిస్ అని సుస్మీ..ఇద్దరికీ ఈ విష్యం లో ఒకటే గోల....ఏంచెయ్యాలి..."
నా మొహాన ఒక్కసారిగా చెంబెడు నీళ్ళు పడ్డాయి...."ఏం చెయ్యాలా??...వెళ్లి స్నానం చేసి కాలేజీ కి రెడీ అవ్వాలి..." అన్న మాటలు పలికిన వ్యక్తి వైపు వింతగా చూసాను...ఎదురుగా ఏబ్రాసి మొహం వేసుకొని శీనుగాడు....మైండ్ బ్లాక్ అయింది ఒక్క నిముషం...వాడి వైపే చూస్తున్నాను...

"నువ్విక్కడ ఏం చేస్తున్నావ్...మా ఆవిడ ఎక్కడ...సుస్మీ..."అంటూ అరిచాను...అది హాస్టల్ అని స్పృహ ఇంకా రాలేదు..

""మీ ఆవిడ ఇప్పుడే పుట్టింటికి వెళ్ళింది, ఇక తమరు లేస్తే కాలేజీకి వెళ్దాం.. .నీ ఎంకమ్మ నైట్ అంతా తొక్కలో కలవరింతలతో సంపావ్ గదరా....సుస్మి ఎవర్రా బాబూ....రాత్రి డిన్నర్ చేస్తుంటే ఒక అమ్మాయిని చూసాను అని చెప్పావ్..ఆ అమ్మాయి పేరు సుస్మీనా...ఒక్కరోజుకే అన్ని కలవరింతలా...." అన్నాడు నోరు సున్నాలా చుట్టి...ఒక పది పదిహేను నిమిషాలు పట్టింది ఈ లోకం లోకి రావడానికి...అదంతా కల అని తెలిశాక చాలా బాధేసింది...కాలేజీకి వెళ్ళబుద్ధి కాలేదు...కలలో నేను కాలేజీ మానేస్తే సుస్మీ ఏడ్చింది...ఇప్పుడు మానేసి మరుసటి రోజు వెళ్తే నా వైపు కూడా చూడదు...ఎందుకు చూస్తుంది..అసలు ఆ అమ్మాయి పేరు ఏంటో ??...నేను కలలో తగిలించిన పేరు సుస్మీ...ఒక్క రాత్రి కలలో ఒక క్యూట్ లవ్ స్టొరీ విత్ బట్టర్ స్కాచ్ టాపింగ్....సూపర్...

లంచ్ టైంలో ఆ అమ్మాయి కనిపించింది..వాళ్ల ఫ్రెండ్స్ తో లంచ్ చేస్తుంది...సుస్మీ నువ్వు నాతో కదరా లంచ్ చేస్తావ్ రోజూ...ఇప్పుడేంటి ఇలా...నా మనసుదొక గోల...రోమియో గాడు లేచి "బాసూ అబ్దుల్ కలాంగారు చెప్పినట్లు...కల నిజం చెయ్యలేవా..??" అన్నాడు..."కష్టం రా....విధి విచిత్రమైనది...కలలు అంత కన్నా చిత్రమైనవి...లేకపోతె కలలో అంత కెమిస్త్రీ ఉండి కూడా ఆ అమ్మాయి నేను ఎవరో తెలియనట్లు వెళ్లిపోతుంటే పట్టించుకోకుండా ఉండాలి...ఇప్పుడు ఈ అమ్మాయి ఎవరో తెలియనట్లు ఎలా ఉండాలి రా....నేను ఎమి మాట్లాడుతున్నానో రోమియో గాడికి అర్థంకాక పారిపోయాడు...

కాంటీన్ లో కూర్చొని కోక్ తాగుతున్నాను.."హలో సర్..." అంటూ ఆమె గొంతే మళ్లీ...నమ్మలేకపోయా..ఏంటి కల ఇలలో పునరావృతం అవుతుందా ఏమిటి...ఆమె వైపే చూస్తున్నాను సంభ్రమంగా..."ఇఫ్ యు డోంట్ మైండ్...ఆ టేబుల్ మీద కుర్చుంటారా...మేము నలుగురం ఫ్రెండ్స్ వచ్చాం..వేరే టేబుల్స్ ఏవీ ఖాళీ లేవు..అందరూ బాయ్స్ ఉన్నారు...మీరు ఒక్కరే కాబట్టి ఆ పక్క టేబుల్ మీద కుర్చుంటారా? " అంటూ అడిగింది
నేను వెంటనే లేచి పక్క టేబుల్ మీద కూర్చున్నాను...వాళ్ళు నలుగురు ఫ్రెండ్స్ వచ్చి కూర్చున్నారు...నలుగురు కల్సి రెండు బట్టర్ స్కాచ్ ఆర్డర్ చేసి షేర్ చేసుకొని తింటున్నారు...ఒక్కసారిగా ఆ బట్టర్ స్కాచ్ చూసేసరికి నా హార్ట్ బ్రేక్ అయింది...ఇక అక్కడ ఉండాలనిపించలేదు...వెళ్ళిపోవడానికి లేచి...ఏదో గుర్తోచ్చినవడిలా ఆ అమ్మాయి దెగ్గరికి వెళ్లి..."మీ పేరేంటి? " అని అడిగాను...

"సుస్మిత.." అని చెప్పి బట్టర్ స్కాచ్ తినడంలో నిమగ్నం అయ్యింది ఆ అమ్మాయి....

జీవితం గురుంచి నేర్పిన ఐ.టీ ప్రాజెక్ట్ (ఆఖరి భాగం)

"ఎవరండీ లోపల....హలో..."

స్పందన లేదు...

"హలో...ఓ సారి బయటకి వస్తారా !!..." మళ్లీ పిలిచాను గుమ్మం ముందు నిలుచొని...నా వెనుక మా సమూహం ఉన్నారు...అదే సునీల్, కృష్ణా ,శ్రీను, రమణ ..

ఓ రెండు నిముషాల తర్వాత ఓ వృద్ధురాలు వచ్చింది..ఆమె చేతిలో కర్ర ఆమె నడక అనుగుణంగా ఊగుతుంది ...కళ్ళ పైన అరచేయి పెట్టుకొని చూస్తూ ..

"ఎవరబ్బాయి మీరు.....కుంటి ఎంకడి మనవడివా నువ్వు??..." నా వైపు కర్ర చూపిస్తూ అంది...

అబ్బే కాదండి..కంగారుగా చెప్పాను...ఎక్కడ కర్రతో ఒకటి వేస్తుందేమో అని...

"అచ్చు గుద్ది నట్టు అట్టానే ఉన్నావ్ అబ్బాయ్....ఎం గావలి మీకు.." అడిగింది మా అందరి వైపూ చూస్తూ...

"మీ ఇంట్లో వాళ్ళు అందరూ ఏమేమి పనులు చేయగలరో మేము తెలుసుకోవాలి...కాస్తా ఆ వివరాలు చెప్పగలరా.." అడిగాను ..

"కొంపదీసి మీరంతా సర్కారోల్లా...మా ఇసయాలు మీకెందుకు అబ్బాయి..."

"అది కాదండి...ఈ విషయాలు మీరు మాకు చెపితే...మీకు చేతి నిండా పని వచ్చే మార్గం ఉంటుంది.." సునీల్ అందుకున్న్నాడు ..

"ఎట్టెట్టా...అట్టాగా.." అని ఆశ్చర్యపోతూ..."ఒరేయ్ ఎంకయ్యా బేగి రా రా...ఈ పిల్లలేదో పని ఇత్తారంట.." అరచింది ఆమె లోపలి చూస్తూ...

ఆ రోజు ఉదయమే సునీల్ ఇంట్లో దిగిన మేము...లేట్ చెయ్యకుండా టిపినీలు కాపీలు కానిచ్చాక ఊరిమీద పడ్డాం...అదే చెప్పాకదా...గ్రామీణుల స్కిల్స్ సమాచారం మొత్తం రాబట్టాలి అని...ఆ పని మీద పడ్డాం అయిదుగురం కలసి....ఎక్కడ నుంచి మొదలు పెట్టాలో...అదే ఏ ఇంటి నుంచి మొదలు పెట్టాలో అర్థం కాలేదు మాకు..."ఇంటి నంబర్లు ఎక్కడ నుంచి స్టార్ట్ అవుతాయో అక్కడ నుంచి మొదలెడదామా? అలా అయితే కూర్పు సులభంగా ఉంటుంది.." అన్నాడు శీనుగాడు.. " కూర్పు గోల దేవుడెరుగు...ఈ ఎండలో ఆ మొదటి నెంబర్ ఇల్లు ఎక్కడో కనుక్కోనేసరికి కారిపోద్ద్ది మనకి...అంచేత అదిగదిగో ఆ కనపడే పాకలోకి వెళ్దాం.." అంటూ అందరిని ఆ పాకలోకి లాక్కేల్లాను..అదే ఈ బామ్మ గారి పాక...మా ప్రాజెక్ట్ బోణి బేరం....

ఆ రోజు ఇంటికి మధ్యాహ్నం కల్లా వచ్చేసాం ఇండియా-పాక్ మ్యాచ్ కోసం...ఆ రోజు ఇండియా 350 పైగా పరుగులు చెయ్యడమే కాకుండా  మ్యాచ్ నేగ్గేసరికి మాలో ఉత్సాహం పరవళ్ళు తొక్కి మరుసటి రోజు ఎపుడెపుడు అవుతుందా సర్వేకి ఎపుడెపుడు వెళ్దామా అని తెగ వెయిట్ చేశాం...ఆ రోజు మేము పూర్తి చేసిన ఇల్లు కేవలం పది....మా టార్గెట్ అయిదు గ్రామాలు...కనీసం రోజుకి వంద ఇల్లు అయినా కవర్ చెయ్యాలని నిర్ణయించుకున్నాం...ప్రొద్దున్న ఏడింటికే మళ్ళీ ఊరిమీద పడ్డాం...

"నేను కూలి పని పోతాను బాబు...మా అయన చెక్క పని సేత్తాడు..." ఆమె చెప్తుంటే నోట్ చేసుకుంటున్నాం..." రెండు నెలల నుంచి పని లేదు బాబు...చేలో కూలి పని ఏడాది పొడుగునా ఉండదు కదు బాబు..ఈయనకి చెక్కపని కూడా ఎపుడో ఒకసారే..లేనప్పుడు గంజి నీళ్ళు తాగడం కొత్తేం కాదు కానీ, పిల్లని బడికి కూడా పంపలేకపోతున్నాం బాబు..." ఆవిడ కళ్ళలో ఏదో బాధ తోణకిసలాడింది...ఆ ప్రక్కనే నిల్చున్న చిన్న పాపని చూసాను..పలక మీద ఏవో రాస్తుంది..."గవర్నమెంట్ బడులు ఉన్నాయిగా..." అడిగాను నేను ఆ పాపని చూస్తూ...."ఎందుకు బాబు అయ్యి ఉన్నా ఒకటే..లేకపోయినా ఒకటే..ఒక్క పంతులు కూడా రాడు బడికి..." 

ఆ తర్వాత ఒక పది ఇళ్ళు పూర్తి చేసేసరికి మాకు సోష వచ్చింది...అసలే ఎండా కాలం...భానుడు తన ప్రతాపం చూపిస్తున్నాడు...తర్వత ఇంకో ఇంటికి వెళ్ళాం..అప్పటికే మేము ఇలా ఇళ్ళకు తిరుగుతున్నాం అనే వార్త ఆమెకి చేరిందనుకుంట రండి బాబు కూర్చోండి అంది మేము వెళ్ళగానే.."కొంచెం మంచినీళ్ళు ఇప్పిస్తారా " అన్నాడు రమణ గాడు...నీ ఆత్రం తగలెయ్యా అనుకున్నా మనసులో...ఆమె అందరికి గ్లాసుల్లో మజ్జిగ తెచ్చి ఇచ్చింది...అవి పుచ్చుకున్నాక ప్రాణం కాస్త లేచి వచ్చింది...మంచినీళ్ళు అడిగినా మజ్జిగ ఇవ్వడం కేవలం ఒక పల్లెటూరులోనే చూస్తామేమో కదా..."మీ ఇంట్లో ఎంత మంది.." అడిగాను నేను..."నేను ఒక్కదాన్నే బాబు...నాతో పాటు ఆ చంటిది.." అక్కడ ఒక మూడేళ్ళ పాప ఆడుకుంటూ కనిపించింది...
"ఏమి చేస్తారు మీరు?"
"కూలి పని బాబు..."
"కూలి పని లేనప్పుడు వేరే ఏమైనా పని చేస్తారా..."
"మిషన్ కుట్టడం వచ్చు బాబు....అపుడెప్పుడో పైకం అవసరం అయ్యి ఆ ఉన్న మిషన్ అమ్మేసాము...నాకు ఇంకే పనీ చేతకాదు బాబు.."
"అలాగే...మజ్జిగ ఇచ్చినందుకు థాంక్స్ అండి......ఆ పాప మీ పాపా?" అడిగాను.. ఆ మాట అడగ్గానే ఆమె ముఖం లో బాధ కొట్టొచ్చినట్లు కనిపించింది..." ఆ చంటిదాన్ని చూస్తే నాకు ఏడుపు ఒక్కటే తక్కువ బాబు...ఆ పిల్ల నా చెల్లెలి కూతురు..ఆ పిల్ల తల్లిని దాని మొగుడు వదిలేసి, ఆడు దేశాలు బట్టి పోయాడు...ఆ తల్లి ఈ చంటిదాని గురుంచి కూడా ఆలోచించకుండా బాయిలో దూకి సచ్చింది...పాపం ఈ చంటిదానికి తల్లి చచ్చిన విషయం తెలీదు...రోజూ అమ్మ అమ్మా అని ఏడుస్తూనే ఉంటుంది..ఏదో మాయ చేసి నిద్రపుచ్చితే పడుకుంటుంది పాపం బంగారుతల్లి...చెప్తే తెలిసే వయసా బాబు దానిది...." ఆమె కళ్ళలో నీళ్ళు....ఒక్కసారి ఆ బంగారుతల్లి వైపు చూసాను...ఏమి తెలియనట్లు నవ్వుతూ మా వైపు చూస్తూ ఆడుకుంటుంది....

కొంచెం భారంగానే నడిచాను అక్కడినుంచి...ఈ లోపు ఎప్పుడు దూరారో కానీ , రమణ గాడు శీనుగాడు ఇంకో ఇంట్లోకి వెళ్లి ఇన్ఫర్మేషన్ కలెక్ట్ చేస్తున్నారు...కొంచెం దెగ్గరికి వెళ్లి చూసేసరికి అక్కడ సమాచార సేకరణ కాకుండా రౌండ్ టేబుల్ కాన్ఫెరెన్స్ లాంటిది జరుగుతున్నట్లు అనిపించి చూసేసరికి...అక్కడి సంభాషణ ఇలా సాగుతుంది ..

"అది కాదు అబ్బాయ్...మా అమ్మాయిని చేసుకుంటే నాకున్న ఆరెకరాలు రాసిచేత్తాను...ఏటంటావ్ .." వేలితో మీసాలు దువ్వుకుంటూ అడిగాడు ఆయన...
"ఏమోనండి మా ఇంట్లో అడగాలి..." నసిగాడు రమణగాడు...
"అడిగేత్తే పోలా...ఫోన్ లో కాకుండా డైరేట్ గా అడిగితేనే మర్యాద...ఒసేయ్ అబ్బాయి ఊరు నర్సీపట్నం...బైల్దేర్దామా ఓ గంటలో బస్సు ఉంది తణుకు నుంచి..." అన్నాడు తన భార్య వైపు చూస్తూ...
నాకు దిమ్మ తిరిగి దాదాపు మైండ్ బ్లాక్ అయింది....ఏం జరుగుతుంది ఇక్కడ...సమాచార సేకరణా లేక సంబంధ ధృవీకరణ??...
" అబ్బే ఇప్పుడు వద్దండి...నేను ఊరేల్లాక మా ఇంట్లో అడుగుతాను..." కొంచెం టెన్షన్ గా చెప్పాడు రమణ...
"ఆ సర్లే అబ్బాయ్ ...మర్చిపోకు...సర్లే ఇంతకీ పాక్టరి ఎప్పుడు వత్తాది అంటావ్..." అడిగాడు అతను ...
ఈ సరి షాక్ సర్ ర్ ర్ ర్ న వచ్చి ఎక్కడ తగిలిందో తెలియలేదు..."ఫ్యాక్టరీ ఎంట్రా బాబు..." నసిగాను నీరసంగా...
"ఆ వచ్చేస్తుంది...ఒక ఆరు నెలలలో..." అన్నాడు రమణ గాడు తాపీగా...
ఇంకా అక్కడెన్ని షాక్ లు వినాలో అని రమణని లాక్కొని బైటకి వచ్చాం...."ఒరేయ్ ఏం జరిగిందో చెప్పరా బాబు...ఆ మ్యాచ్ ఫిక్సింగ్ ఏంది...ఆ ఫ్యాక్టరీ ఏంది..." అడిగాం అందరం...
"ఏం లేదురా....ఏమేం పనులు వచ్చు అని అడుగుతుంటే, ఇక్కడేమన్నా ఫ్యాక్టరీ పెట్టబోతున్నారా? అని అడిగాడు ఆయన...ఎఫెక్టివ్ గా ఉంటుందని అవునని చెప్పాను...ఇక అక్కడి నుంచి ప్రశ్నలు వేసి చంపాడు...ఏం చేస్తున్నావ్...ఎక్కడుంటావ్...చివరికి కాస్ట్ కలిసేసరికి వాళ్ళ అమ్మాయిని చేసుకోమని ఓ గొడవ....అలా..అలా స్టార్ట్ అయింది.." అక్కడి కంఫ్యూజన్ డ్రామా వృత్తాంతం వివరించాడు రమణ..." అఘోరించావ్ లే...అలా లేనిపోనివి చెప్పి వాళ్ళకు ఆశలు కల్పించడం తప్పు...మనం వచ్చిన పని చేసుకొని వెళ్దాం ...ఎగస్ట్రాలు వద్దు.." అన్నాను...

ఆ రోజు కనీసం ఒక ఎనభై ఇళ్ళ సమాచార సేకరణ పూర్తి చేశాం...దాదాపు సగం మంది వాళ్ళ బాధలు మాతో చెప్పుకున్నారు...మేమేదో వాళ్ళకు పని కల్పిస్తామని ఆశపడుతున్నారు వాళ్ళు..మేము చేసే ఈ ప్రాజెక్ట్ వాళ్ళకు ఎంత వరకు ఉపయోగ పడుతుందో అప్పటివరకు నిజంగా తెలీదు...కానీ ఆ క్షణం దేవుడిని గట్టిగా కోరుకున్నా ఈ ప్రాజెక్ట్ ద్వారా కొంతమంది కైనా పని దొరికి పట్టెడు అన్నం పెట్టేలా చూడాలని...ఒక్క గ్రామంలోనే సగం మంది ఇంత దయనీయ పరిస్థితిలో ఉంటే సర్కారు ఏం చేస్తుందో నాకు అర్థం కాలేదు...ఎవరో అన్నట్లుగా ధనవంతుడు ఇంకా ధనవంతుడు అవుతున్నాడు పేదవాడు ఇంకా పేదరికం అనుభవిస్తున్నాడు అనే మాట అక్షరాలా నిజమేమో...ఒక్క క్షణం ప్రొద్దున చూసిన చంటిపిల్ల ముఖం నా కాళ్ళ ముందు కదలాడింది...పాపం రేపు ఆ పిల్ల పెద్దది అయ్యాక తన తల్లి గురుంచి తెలిసి ఎలా తల్లడిల్లిపోతుందో...ఇంత చిన్న వయసులోనే అంత భారం పెట్టిన దేవుడికి జాలి లేదా??..దేవుడే ఇలా పక్షపాతం చూపిస్తుంటే ఇక మనవ మాత్రులం మనమెంత...ఇలా ఎన్నెన్నో ఆలోచనలు నన్ను చుట్టుముట్టాయి...ఆ ఆలోచనలలో నుంచి నాకు కర్తవ్యం బోధపడింది...జీవితం గురుంచి ఒక చిన్న పాఠం తెలిసింది..అప్పటి వరకు జీవితంలో ఏది చెయ్యాలో దిశానిర్దేసం లేని నాకు ఆ రోజు ఒక గమ్యం కనిపించింది...అదే సివిల్ సర్వీసెస్ రాయాలని..

ఆ తర్వత ఒక పది రోజుల్లో మా పని పూర్తి చేసి తిరిగి రాజముండ్రి చేరుకున్నాం...అలా స్వయంగా గ్రామాల్లో తిరిగి వాళ్ళతో కలిసి మాట్లాడటం...వారి జీవన ప్రమాణాలు తెలుసుకోవడం...వారు పడే బాధలు స్వయంగా చూడటం...వొంట్లో సత్తువ ఉండి కూడా పని దొరకని దౌర్భాగ్యం...తద్వారా సంక్రమించే దారద్ర్యం...ఇవన్ని నా కర్తవ్యాన్ని బలపరిచాయి...నా నిర్ణయానికి మద్దతునిచ్చాయి ...నా జీవితానికి ఒక గమ్యాన్ని ఏర్పడేలా చేసాయి...