బస్సు చర్చిగేటు స్టాప్ ని సమీపిస్తుంది....నా మనసులో ఒకటే అలజడి, ఆమె నాకోసం స్టాప్ లో వెయిట్ చేస్తూ ఉంటుందా లేక వెళ్ళిపోయి ఉంటుందా అని..దాదాపు వెళ్ళిపోయే ఉంటుంది అని నా మనసు చెబుతుంది...బస్సు చర్చిగేటు స్టాప్ లో ఆగింది...వెంటనే కిటికీలో నుంచి చూసాను..ఆమె అక్కడే ఉంది...తన కళ్ళతోనే 'ఏంటి అలానే చూస్తున్నావ్...కిందకి దిగు..' అని చెప్పింది...నేను తేరుకొని బాగ్ తీసుకొని కదిలేలోపల డ్రైవర్ బస్సు ని కదిలించాడు...'హలో స్టాప్...' అని గట్టిగా అరిచాను...నా అరుపు రణగొణధ్వనుల మధ్య కలిసిపోయింది...కండక్టర్ పట్టించుకొనే స్థితిలోలేడు...నేను నిస్సహాయంగా వెనక్కి తిరిగి కిటికీ లోంచి ఆమె వైపు చూసాను, అప్పుడు ఆమె నా వైపు చూసిన చూపు నేను ఎప్పటికీ మర్చిపోలేను...ఆశ్చర్యం..కోపం..బాధ అన్నీ కలగలిసిన ఆమె చూపు నా గుండెల్లో పదునైన బాకులా గుచ్చుకుంది...క్షణక్షణానికీ దూరం అవుతున్న ఆమె రూపాన్ని చూసి కొంచెం తెగించి ఎలాగయినా బస్సు ఆపి ఆమెని ఎందుకు చేరుకోలేకపోయానా అనిపించింది..మరుసటి రోజు ఆమెని కలిసేదాకా నా మనసు మనసులో లేదు...కూర్చున్నా..పడుకున్నా ఆమె చూసిన చూపే నాకు గుర్తుకువచ్చేది.....
ఆమె పేరు స్వరూప...పేరుకు తగ్గట్టుగా చక్కగా ఉండే తనలో నాకు నచ్చేది ఆమె చిరునవ్వు...ఆ చిరునవ్వు చూసినప్పుడల్లా పగలే వెన్నెల కాసినంత హాయిగా అనిపిస్తుంది...ఆమె అలిగినప్పుడు పెట్టె బుంగమూతిని చూస్తూ జీవితాంతం గడిపెయ్యొచ్చేమో అనిపించేది...స్వరూప నాకు కాలేజీలో జూనియర్...మా పరిచయం కూడా మామూలు పరిచయంలా జరగలేదు...మా కాలేజీలో ఇంటర్నెట్ కోసం ప్రత్యేకించి కొన్ని కంప్యూటర్స్ ఉండేవి...అప్పట్లో మేము అందరం సరదాగా ఆ ఇంటర్నెట్ సిస్టమ్స్ లో చాటింగ్ చేసేవాళ్ళం...ఒకరోజు అలా నేను సిస్టంలో చాట్ చేద్దామని యాహూ మెసెంజర్ క్లిక్ చెయ్యగానే ఎవరిదో ఐడీతో ఓపెన్ అవ్వడంతో, "వీళ్ళకు చాటింగ్ చెయ్యడం తెలుసు గాని డిస్కనెక్ట్ చెయ్యడానికి మాత్రం మహా బద్ధకం" అనుకుంటూ ఆ ఐడీ డిస్కనెక్ట్ చేసి నా ఐడీ టైపు చేయ్యబోయేటప్పుడు చూసా ఆ ఐడీ ఎవరిదో ...స్వరూప అని ఉంది ఐడీ...ఎవరో అమ్మాయి ఐడీ కదా వెంటనే నోట్ చేసుకొని నా మెసెంజర్ లో ఆడ్ చేసుకున్నా...ఆ తర్వాత ఆ విషయమే మర్చిపోయాను...
ఒక నెల రోజుల తరువాత అనుకుంటా నేను రాజమండ్రిలోని ఒక కేఫ్ లో ఆన్-లైన్ లో ఉన్నపుడు, స్వరూపా అనే అమ్మాయి నా మెసెంజర్ లో ఆన్-లైన్ వచ్చింది...అప్పుడు నాకు ఆ అమ్మాయే అని గుర్తులేదు..'ఎవరీ స్వరూప' అనుకున్నాను...'ఆ ఎవరోలే....ఎంతో మందిని ఆడ్ చేస్తాం, అందరూ ఎలా గుర్తుంటారు...కనుక్కుంటే సరి..' అనుకోని..."హాయ్ .." అని మెసేజ్ ఇచ్చాను..
"హాయ్...నేను మీకు తెలుసా..." అని ఆమె మెసేజ్...
"ఆ..తెలుసు...అప్పుడెప్పుడో చాట్ చేసాం...." అన్నాను...
"అవునా...ఎపుడబ్బా..నాకు గుర్తులేదు.." అంది...
"నాకు కూడా సరిగా గుర్తులేదు...మరో సారి పరిచయం చేసుకుంటే సరి..." అన్నాను...
"ఏమో నాకు కొత్త వాళ్ళతో ఇలా చాట్ చెయ్యడం ఇష్టం ఉండదు.." అంది..
"కొన్ని రోజులు చాట్ చేస్తే పాత వాడిని అయిపోతానులెండి...పరిచయం చేసుకున్నంత మాత్రాన కొంపలు ఏమీ మునగవ్ కదా..' అన్నాను
"అబ్బో...చా...సరే మీ గురుంచి చెప్పండి,,,"
"మాది హైదరాబాద్....జే.ఎన్.టీ.యు లో ఇంజనీరింగ్ చేస్తున్నాను...మరి మీరు.." అని నా గురుంచి అబద్దం చెప్పాను...
"నేను రాజమండ్రిలో గోదావరి కాలేజీలో ఇంజనీరింగ్ చేస్తున్నాను..." అంది ఆ అమ్మాయి...
నాకు ఒక్కసారిగా షాక్ తగిలింది...ఎందుకంటే నేను కూడా అదే కాలేజీలో చదువుతున్నాను కాబట్టి....కొంచెం సీరియస్ గా ఆలోచించగా అర్థం అయ్యింది..ఆ రోజు ఇంటర్నెట్ సిస్టంలో నుంచి ఆడ్ చేసిన అమ్మాయే ఈ స్వరూప అని...
ఇక చిన్నగా విషయాలన్నీ రాబట్టాను...కొన్ని చెప్పింది, కొన్ని చెప్పలేదు...కంప్యూటర్స్ నాలుగవ సంవత్సరం అని చెప్పే సరికి కొంచెం నీరుగారను...మన సీనియరా అనుకున్నాను..ఆ తర్వాత కొద్ది సేపు చాట్ చేసి రూంకి వచ్చాను...సీనియర్ కదా అని కొంచెం లైట్ తీసుకున్నా..
ఒక రోజు నా ఫ్రెండ్ రమేష్ వాళ్ళ అన్నయ్యని కలవడానికి వెళ్తే నేను కూడా తనతో వెళ్లాను...అతను ఫోర్త్ ఇయర్ కంప్యూటర్స్...క్లాసులోకి రాగానే స్వరూప విషయం గుర్తొచ్చి "సర్ మీ క్లాసులో స్వరూప అనే అమ్మాయి ఎవరు?" అని అడిగాను...తను నాకేసి చిత్రంగా చూసి "మా క్లాసులో స్వరూప అనే అమ్మాయే లేదు.." అన్నాడు...నాకు దిమ్మ తిరిగి మైండ్ బ్లాకు అయింది...సో కాలేజీ కరెక్ట్ చెప్పింది కాని, ఇయర్ తప్పు చెప్పింది..."స్వరూప ఎవర్రా?" అంటూ అడిగాడు రమేష్.."ఎవరు లేరులే...తర్వాత చెప్తా" అని దాటవేసాను...
తర్వాత మరికొన్ని రోజుల తర్వాత స్వరూప మళ్ళీ ఆన్-లైన్ వచ్చింది...అవీ ఇవీ మాట్లాడుతూ 'నువ్వు నిజంగా ఫోర్త్ ఇయర్ యే నా?' అని అడిగాను...'తమరికేందుకు అంత ధర్మ సందేహం' అందామె...'అయితే ఫోర్త్ ఇయర్ లో మీ సెమ్ లో ఉన్న సబ్జక్ట్స్ పేర్లు చెప్పు" అన్నాను..."హలో బాబూ...నువ్వు నమ్మితే నమ్ము...లేకపోతే లేదు,నిన్ను నమ్మించాల్సిన అవసరం నాకు లేదు...అలా అయితే నువ్వు జే.ఎన్.టీ.యు లో చదువుతున్నావు అని నమ్మకమేంటి.." అంటూ ఎదురుదాడికి దిగేసరికి ఇంక ఆ టాపిక్ అలానే వదిలేసా...ఆ తర్వాత మరి కొన్ని సార్లు అప్పుడప్పుడు చాట్ చేసేవాళ్ళం కానీ నేను ఆమె ఏ ఇయర్ అనే టాపిక్ తీసుకురాలేదు...అలా అని నేను కూడా అదే కాలేజీ అనే విషయం కూడా ఆమెకి చెప్పలేదు...ఇలా ఉండాగానే సెమ్ పరీక్షలు రావడం...వన్-డే బాటింగ్ తో మేము బిజీ అవ్వడం జరిగిపోయాయి...పరీక్షలు అయిపోయిన రోజు నేను ఆన్-లైన్ వచ్చాను..ఒక్క సెకండ్ ఇయర్ వాళ్ళకి తప్ప అందరికీ పరీక్షలు అయిపోయాయి..వాళ్ళకి ఏదో పేపర్ లీక్ అవ్వడం వల్ల ఒక వారం తర్వాత పెట్టాడు ఆ ఎగ్జాం...స్వరూప కూడా ఆన్-లైన్ లో ఉండటంతో "ఎగ్జామ్స్ బాగా రాసావా?.." అని అడిగాను.."యా పర్లేదు..మా కర్మకోద్దీ ఇంకో ఎగ్జాం ఏడ్చింది కదా...ఆడెవడో పేపర్ లీక్ చేసింది షూట్ చెయ్యాలి వాడ్ని..." అంది...అనడమే కాదు నాకు అడ్డంగా దొరికిపోయింది..."సో నువ్వు సెకండ్ ఇయర్..." అన్నాను...తను కాసేపు ఏమీ రిప్లయ్ ఇవ్వలేదు..తర్వాత "అయాం సారీ...మీకు తప్పు చెప్పాను..నేను సెకండ్ ఇయర్ ఈ.సి.ఈ" అంది..."పర్లేదులే...ఇప్పుడు నిజం చెప్పావు గా" అన్నాను...కాని మనసులో 'వామ్మో ఇది ఇయరే కాదు బ్రాంచ్ కూడా తప్పు చెప్పింది....ఇక డైరెక్ట్ గా ఇవ్వాలి మా స్వరూప కి ఒక జెర్క్' అనుకున్నాను....
సెలవులు అయ్యాక కాలేజీకి వచ్చిన రోజు వెంటనే సెకండ్ ఇయర్ స్వరూప ఎవరో తెలుసుకొనే ప్రయత్నం చేసాను..రమేష్ గాడిని అడగ్గా "ఓ సెకండ్ ఇయర్ ఈ.సి.ఈ స్వరూప నా...నాకు తెలుసు రా...అంటే పరిచయం లేదనుకో...మాధురి అనే అమ్మాయితో ఉంటుంది ఎప్పుడూ...మాధురి తెలుసుగా నీకు??" అన్నాడు..."మాధురి ఎవరు??" అన్నాను..."ఓరి నీ ఎంకమ్మా...మాధురి తెలీదా??" అని వాడంటే...ఆ మాట నాకు 'సోనియా గాంధి తెలీదా?' అన్నట్లు వినిపించింది..."ఒరేయ్ మాధురి మన కాలేజీకే బ్యూటీ క్వీన్...తను సెకండ్ ఇయర్ అయినా ఫైనల్ ఇయర్ అమ్మాయిలు తన ముందు బలాదూర్...అందుకే ఫైనల్ ఇయర్ అమ్మాయిలకి మాధురి అంటే జెలసీ.." అన్నాడు కాసేపు మాధురీని గుర్తుతెచ్చుకుంటూ..."సర్లే గాని...నాకు ఈ రోజు ఈవెనింగ్ కాలేజీ అయ్యాక స్వరూపని చూపించాలి" అన్నాను...
కాలేజీ అయ్యాక బస్సు స్టాప్ కి చేరుకున్నాం నేను రమేష్..."అదిగో తనే స్వరూప...మాధురి పక్కన ఉంది కదా.." అంటూ చూపించాడు...అక్కడ అయిదుగురు అమ్మాయిల గుంపు ఉంది..."ఒరేయ్ ఆ గుంపులో నాకు మాధురి ఎవరోకూడా తెలీదు...నువ్వేమో మాధురి పక్కన స్వరూప అంటావ్..డ్రెస్ కలర్ చెప్పరా.." అన్నాను...పలానా డ్రెస్ అని చెప్పి చూపించాడు..ఆమెని చూడగానే ఆమె నవ్వు నన్ను ఆకర్షించింది..అలాగే కాసేపు చూసాను..ఇంతలో బస్సు రావడంతో ఆమె ఎక్కింది...మేము కూడా ఎక్కాం...నేను తననే గమనిస్తూ కూర్చున్నాను...ఆమె ఎక్కడ దిగితే అక్కడ దిగాలని నిర్ణయించుకున్నా...ఆమె చర్చిగేటు స్టాప్ లో దిగింది...నేను కూడా అక్కడే దిగాను..ఆమె వెనుకే నడుచుకుంటూ వెళ్ళాను...ఛా జీవితంలో ఒక అమ్మాయిని ఇలా ఫాలో అవ్వాల్సిన రోజు వస్తుందని ఎప్పుడూ ఊహించలేదు...కాసేపు ఆమె వెంటే నడిచాక, కొంచెం దెగ్గరగా వచ్చి "హలో...మీరు స్వరూప కదా.." అని అడిగాను...ఆమె నా వైపు చూస్తూ "అవును.... మీరు..." అని నా వైపు చూసింది.."చెప్తాను...ఒక్క నిముషం.." అంటూ అటుగా వెళ్తున్న ఆటో ఆపి.."నా పేరు రామకృష్ణ...అదే జే.ఎన్.టీ.యు లో చదివే రామకృష్ణ...మీతో చాట్ చేసే రామకృష్ణ...సారీ చాట్ లో అబద్దం చెప్పాను..మనిద్దరం ఒకే కాలేజీ..ప్లీజ్ రేపు అన్నీ చెప్తాను...డోంట్ హేట్ మీ.." అని వెంటనే ఆటో ఎక్కేసి "ప్రకాష్ నగర్.." అన్నాను...ఆటో కదిలింది...నేను మెల్లిగా ఆటోలోంచి వెనక్కి తిరిగి ఆమెని చూసాను...ఆమెలో నాకు అప్పుడే మహిషాసురిని వధించిన దుర్గా దేవి...ఎర్రగా నిప్పులు కక్కుతున్న కాళీ మాత...కర్తవ్యంలో విజయశాంతి...అమ్మోరులో రమ్యకృష్ణ...అందరూ జాయింట్ గా కనిపించారు...దెబ్బకి దడుసుకొని ఆటోలో ప్రాణభయంతో కూర్చున్నా....
తర్వాత రోజు కాలేజీకి వెళ్ళలేదు...ఆ మరుసటి రోజు వెళ్లాను కానీ స్వరూపని కలవలేదు...కొంచెం కోపం తగ్గాక మాట్లాడుదాంలే అనుకున్నాను...ఓ రెండు రోజుల తర్వాత నేను బస్సు స్టాప్ లో ఉండగా "హాయ్ సర్..." అని వచ్చి పలకరించింది స్వరూప..."అయాం సారీ.." అన్నాను..."పర్లేదులెండి....మీకోసం రోజూ చూస్తున్నా...అసలు కనిపించలేదేమి...నేనేమో మీరు నన్నుఆ రోజు చూసి నేను నచ్చక ఆటో తెప్పించుకొని మరీ ఎక్కి పారిపోయారేమో అనుకున్నా.." అంది నవ్వుతూ..."చ చ అదేం కాదు...నేను అబద్దం చెప్పాను కదా...సో నీకు కోపం తగ్గాక కలుద్దాంలే అని నీకు కనిపించలేదు.." అన్నాను..."ఓకే....హౌ అబౌట్ ఎ కాఫీ.." అంది...మా కాలేజీ బస్సు స్టాప్ పక్కనే కాంటీన్ ఉంటుంది..అక్కడి కాఫీ మాత్రం "అమృతం ఎలా ఉంటుందో తెలీదు కాని...దాని రుచికి మా కాంటీన్ కాఫీ ఇంచు మించు సరిసాటి" అనిపిస్తుంది...ఇద్దరం కాంటీన్ లో కూర్చొని కాఫీ ఆర్డర్ చేసాం...నమ్మలేకపోయాను, మా కాలేజీ కాంటీన్ లో నేను ఒక అమ్మాయితో కాఫీనా...!!!
ఇద్దరం మంచి ఫ్రెండ్స్ అయ్యాం...ఎంత మంచి ఫ్రెండ్స్ అంటే, మేము ఒక ఒప్పందం చేసుకున్నాం "ఇక నుంచి రొజూ కాలేజీ బస్సు స్టాప్ లో కలుసుకోవాలని...కలిసే బస్సులో వెళ్ళాలని...ఒక వేళ కుదరక ఒకళ్ళు ముందు వెళ్ళిపోతే, చర్చి గేటు స్టాప్ దెగ్గర దిగేసి ఇంకొకరి కోసం వెయిట్ చెయ్యాలి అని.."
ఆమె పేరు స్వరూప...పేరుకు తగ్గట్టుగా చక్కగా ఉండే తనలో నాకు నచ్చేది ఆమె చిరునవ్వు...ఆ చిరునవ్వు చూసినప్పుడల్లా పగలే వెన్నెల కాసినంత హాయిగా అనిపిస్తుంది...ఆమె అలిగినప్పుడు పెట్టె బుంగమూతిని చూస్తూ జీవితాంతం గడిపెయ్యొచ్చేమో అనిపించేది...స్వరూప నాకు కాలేజీలో జూనియర్...మా పరిచయం కూడా మామూలు పరిచయంలా జరగలేదు...మా కాలేజీలో ఇంటర్నెట్ కోసం ప్రత్యేకించి కొన్ని కంప్యూటర్స్ ఉండేవి...అప్పట్లో మేము అందరం సరదాగా ఆ ఇంటర్నెట్ సిస్టమ్స్ లో చాటింగ్ చేసేవాళ్ళం...ఒకరోజు అలా నేను సిస్టంలో చాట్ చేద్దామని యాహూ మెసెంజర్ క్లిక్ చెయ్యగానే ఎవరిదో ఐడీతో ఓపెన్ అవ్వడంతో, "వీళ్ళకు చాటింగ్ చెయ్యడం తెలుసు గాని డిస్కనెక్ట్ చెయ్యడానికి మాత్రం మహా బద్ధకం" అనుకుంటూ ఆ ఐడీ డిస్కనెక్ట్ చేసి నా ఐడీ టైపు చేయ్యబోయేటప్పుడు చూసా ఆ ఐడీ ఎవరిదో ...స్వరూప అని ఉంది ఐడీ...ఎవరో అమ్మాయి ఐడీ కదా వెంటనే నోట్ చేసుకొని నా మెసెంజర్ లో ఆడ్ చేసుకున్నా...ఆ తర్వాత ఆ విషయమే మర్చిపోయాను...
ఒక నెల రోజుల తరువాత అనుకుంటా నేను రాజమండ్రిలోని ఒక కేఫ్ లో ఆన్-లైన్ లో ఉన్నపుడు, స్వరూపా అనే అమ్మాయి నా మెసెంజర్ లో ఆన్-లైన్ వచ్చింది...అప్పుడు నాకు ఆ అమ్మాయే అని గుర్తులేదు..'ఎవరీ స్వరూప' అనుకున్నాను...'ఆ ఎవరోలే....ఎంతో మందిని ఆడ్ చేస్తాం, అందరూ ఎలా గుర్తుంటారు...కనుక్కుంటే సరి..' అనుకోని..."హాయ్ .." అని మెసేజ్ ఇచ్చాను..
"హాయ్...నేను మీకు తెలుసా..." అని ఆమె మెసేజ్...
"ఆ..తెలుసు...అప్పుడెప్పుడో చాట్ చేసాం...." అన్నాను...
"అవునా...ఎపుడబ్బా..నాకు గుర్తులేదు.." అంది...
"నాకు కూడా సరిగా గుర్తులేదు...మరో సారి పరిచయం చేసుకుంటే సరి..." అన్నాను...
"ఏమో నాకు కొత్త వాళ్ళతో ఇలా చాట్ చెయ్యడం ఇష్టం ఉండదు.." అంది..
"కొన్ని రోజులు చాట్ చేస్తే పాత వాడిని అయిపోతానులెండి...పరిచయం చేసుకున్నంత మాత్రాన కొంపలు ఏమీ మునగవ్ కదా..' అన్నాను
"అబ్బో...చా...సరే మీ గురుంచి చెప్పండి,,,"
"మాది హైదరాబాద్....జే.ఎన్.టీ.యు లో ఇంజనీరింగ్ చేస్తున్నాను...మరి మీరు.." అని నా గురుంచి అబద్దం చెప్పాను...
"నేను రాజమండ్రిలో గోదావరి కాలేజీలో ఇంజనీరింగ్ చేస్తున్నాను..." అంది ఆ అమ్మాయి...
నాకు ఒక్కసారిగా షాక్ తగిలింది...ఎందుకంటే నేను కూడా అదే కాలేజీలో చదువుతున్నాను కాబట్టి....కొంచెం సీరియస్ గా ఆలోచించగా అర్థం అయ్యింది..ఆ రోజు ఇంటర్నెట్ సిస్టంలో నుంచి ఆడ్ చేసిన అమ్మాయే ఈ స్వరూప అని...
ఇక చిన్నగా విషయాలన్నీ రాబట్టాను...కొన్ని చెప్పింది, కొన్ని చెప్పలేదు...కంప్యూటర్స్ నాలుగవ సంవత్సరం అని చెప్పే సరికి కొంచెం నీరుగారను...మన సీనియరా అనుకున్నాను..ఆ తర్వాత కొద్ది సేపు చాట్ చేసి రూంకి వచ్చాను...సీనియర్ కదా అని కొంచెం లైట్ తీసుకున్నా..
ఒక రోజు నా ఫ్రెండ్ రమేష్ వాళ్ళ అన్నయ్యని కలవడానికి వెళ్తే నేను కూడా తనతో వెళ్లాను...అతను ఫోర్త్ ఇయర్ కంప్యూటర్స్...క్లాసులోకి రాగానే స్వరూప విషయం గుర్తొచ్చి "సర్ మీ క్లాసులో స్వరూప అనే అమ్మాయి ఎవరు?" అని అడిగాను...తను నాకేసి చిత్రంగా చూసి "మా క్లాసులో స్వరూప అనే అమ్మాయే లేదు.." అన్నాడు...నాకు దిమ్మ తిరిగి మైండ్ బ్లాకు అయింది...సో కాలేజీ కరెక్ట్ చెప్పింది కాని, ఇయర్ తప్పు చెప్పింది..."స్వరూప ఎవర్రా?" అంటూ అడిగాడు రమేష్.."ఎవరు లేరులే...తర్వాత చెప్తా" అని దాటవేసాను...
తర్వాత మరికొన్ని రోజుల తర్వాత స్వరూప మళ్ళీ ఆన్-లైన్ వచ్చింది...అవీ ఇవీ మాట్లాడుతూ 'నువ్వు నిజంగా ఫోర్త్ ఇయర్ యే నా?' అని అడిగాను...'తమరికేందుకు అంత ధర్మ సందేహం' అందామె...'అయితే ఫోర్త్ ఇయర్ లో మీ సెమ్ లో ఉన్న సబ్జక్ట్స్ పేర్లు చెప్పు" అన్నాను..."హలో బాబూ...నువ్వు నమ్మితే నమ్ము...లేకపోతే లేదు,నిన్ను నమ్మించాల్సిన అవసరం నాకు లేదు...అలా అయితే నువ్వు జే.ఎన్.టీ.యు లో చదువుతున్నావు అని నమ్మకమేంటి.." అంటూ ఎదురుదాడికి దిగేసరికి ఇంక ఆ టాపిక్ అలానే వదిలేసా...ఆ తర్వాత మరి కొన్ని సార్లు అప్పుడప్పుడు చాట్ చేసేవాళ్ళం కానీ నేను ఆమె ఏ ఇయర్ అనే టాపిక్ తీసుకురాలేదు...అలా అని నేను కూడా అదే కాలేజీ అనే విషయం కూడా ఆమెకి చెప్పలేదు...ఇలా ఉండాగానే సెమ్ పరీక్షలు రావడం...వన్-డే బాటింగ్ తో మేము బిజీ అవ్వడం జరిగిపోయాయి...పరీక్షలు అయిపోయిన రోజు నేను ఆన్-లైన్ వచ్చాను..ఒక్క సెకండ్ ఇయర్ వాళ్ళకి తప్ప అందరికీ పరీక్షలు అయిపోయాయి..వాళ్ళకి ఏదో పేపర్ లీక్ అవ్వడం వల్ల ఒక వారం తర్వాత పెట్టాడు ఆ ఎగ్జాం...స్వరూప కూడా ఆన్-లైన్ లో ఉండటంతో "ఎగ్జామ్స్ బాగా రాసావా?.." అని అడిగాను.."యా పర్లేదు..మా కర్మకోద్దీ ఇంకో ఎగ్జాం ఏడ్చింది కదా...ఆడెవడో పేపర్ లీక్ చేసింది షూట్ చెయ్యాలి వాడ్ని..." అంది...అనడమే కాదు నాకు అడ్డంగా దొరికిపోయింది..."సో నువ్వు సెకండ్ ఇయర్..." అన్నాను...తను కాసేపు ఏమీ రిప్లయ్ ఇవ్వలేదు..తర్వాత "అయాం సారీ...మీకు తప్పు చెప్పాను..నేను సెకండ్ ఇయర్ ఈ.సి.ఈ" అంది..."పర్లేదులే...ఇప్పుడు నిజం చెప్పావు గా" అన్నాను...కాని మనసులో 'వామ్మో ఇది ఇయరే కాదు బ్రాంచ్ కూడా తప్పు చెప్పింది....ఇక డైరెక్ట్ గా ఇవ్వాలి మా స్వరూప కి ఒక జెర్క్' అనుకున్నాను....
సెలవులు అయ్యాక కాలేజీకి వచ్చిన రోజు వెంటనే సెకండ్ ఇయర్ స్వరూప ఎవరో తెలుసుకొనే ప్రయత్నం చేసాను..రమేష్ గాడిని అడగ్గా "ఓ సెకండ్ ఇయర్ ఈ.సి.ఈ స్వరూప నా...నాకు తెలుసు రా...అంటే పరిచయం లేదనుకో...మాధురి అనే అమ్మాయితో ఉంటుంది ఎప్పుడూ...మాధురి తెలుసుగా నీకు??" అన్నాడు..."మాధురి ఎవరు??" అన్నాను..."ఓరి నీ ఎంకమ్మా...మాధురి తెలీదా??" అని వాడంటే...ఆ మాట నాకు 'సోనియా గాంధి తెలీదా?' అన్నట్లు వినిపించింది..."ఒరేయ్ మాధురి మన కాలేజీకే బ్యూటీ క్వీన్...తను సెకండ్ ఇయర్ అయినా ఫైనల్ ఇయర్ అమ్మాయిలు తన ముందు బలాదూర్...అందుకే ఫైనల్ ఇయర్ అమ్మాయిలకి మాధురి అంటే జెలసీ.." అన్నాడు కాసేపు మాధురీని గుర్తుతెచ్చుకుంటూ..."సర్లే గాని...నాకు ఈ రోజు ఈవెనింగ్ కాలేజీ అయ్యాక స్వరూపని చూపించాలి" అన్నాను...
కాలేజీ అయ్యాక బస్సు స్టాప్ కి చేరుకున్నాం నేను రమేష్..."అదిగో తనే స్వరూప...మాధురి పక్కన ఉంది కదా.." అంటూ చూపించాడు...అక్కడ అయిదుగురు అమ్మాయిల గుంపు ఉంది..."ఒరేయ్ ఆ గుంపులో నాకు మాధురి ఎవరోకూడా తెలీదు...నువ్వేమో మాధురి పక్కన స్వరూప అంటావ్..డ్రెస్ కలర్ చెప్పరా.." అన్నాను...పలానా డ్రెస్ అని చెప్పి చూపించాడు..ఆమెని చూడగానే ఆమె నవ్వు నన్ను ఆకర్షించింది..అలాగే కాసేపు చూసాను..ఇంతలో బస్సు రావడంతో ఆమె ఎక్కింది...మేము కూడా ఎక్కాం...నేను తననే గమనిస్తూ కూర్చున్నాను...ఆమె ఎక్కడ దిగితే అక్కడ దిగాలని నిర్ణయించుకున్నా...ఆమె చర్చిగేటు స్టాప్ లో దిగింది...నేను కూడా అక్కడే దిగాను..ఆమె వెనుకే నడుచుకుంటూ వెళ్ళాను...ఛా జీవితంలో ఒక అమ్మాయిని ఇలా ఫాలో అవ్వాల్సిన రోజు వస్తుందని ఎప్పుడూ ఊహించలేదు...కాసేపు ఆమె వెంటే నడిచాక, కొంచెం దెగ్గరగా వచ్చి "హలో...మీరు స్వరూప కదా.." అని అడిగాను...ఆమె నా వైపు చూస్తూ "అవును.... మీరు..." అని నా వైపు చూసింది.."చెప్తాను...ఒక్క నిముషం.." అంటూ అటుగా వెళ్తున్న ఆటో ఆపి.."నా పేరు రామకృష్ణ...అదే జే.ఎన్.టీ.యు లో చదివే రామకృష్ణ...మీతో చాట్ చేసే రామకృష్ణ...సారీ చాట్ లో అబద్దం చెప్పాను..మనిద్దరం ఒకే కాలేజీ..ప్లీజ్ రేపు అన్నీ చెప్తాను...డోంట్ హేట్ మీ.." అని వెంటనే ఆటో ఎక్కేసి "ప్రకాష్ నగర్.." అన్నాను...ఆటో కదిలింది...నేను మెల్లిగా ఆటోలోంచి వెనక్కి తిరిగి ఆమెని చూసాను...ఆమెలో నాకు అప్పుడే మహిషాసురిని వధించిన దుర్గా దేవి...ఎర్రగా నిప్పులు కక్కుతున్న కాళీ మాత...కర్తవ్యంలో విజయశాంతి...అమ్మోరులో రమ్యకృష్ణ...అందరూ జాయింట్ గా కనిపించారు...దెబ్బకి దడుసుకొని ఆటోలో ప్రాణభయంతో కూర్చున్నా....
తర్వాత రోజు కాలేజీకి వెళ్ళలేదు...ఆ మరుసటి రోజు వెళ్లాను కానీ స్వరూపని కలవలేదు...కొంచెం కోపం తగ్గాక మాట్లాడుదాంలే అనుకున్నాను...ఓ రెండు రోజుల తర్వాత నేను బస్సు స్టాప్ లో ఉండగా "హాయ్ సర్..." అని వచ్చి పలకరించింది స్వరూప..."అయాం సారీ.." అన్నాను..."పర్లేదులెండి....మీకోసం రోజూ చూస్తున్నా...అసలు కనిపించలేదేమి...నేనేమో మీరు నన్నుఆ రోజు చూసి నేను నచ్చక ఆటో తెప్పించుకొని మరీ ఎక్కి పారిపోయారేమో అనుకున్నా.." అంది నవ్వుతూ..."చ చ అదేం కాదు...నేను అబద్దం చెప్పాను కదా...సో నీకు కోపం తగ్గాక కలుద్దాంలే అని నీకు కనిపించలేదు.." అన్నాను..."ఓకే....హౌ అబౌట్ ఎ కాఫీ.." అంది...మా కాలేజీ బస్సు స్టాప్ పక్కనే కాంటీన్ ఉంటుంది..అక్కడి కాఫీ మాత్రం "అమృతం ఎలా ఉంటుందో తెలీదు కాని...దాని రుచికి మా కాంటీన్ కాఫీ ఇంచు మించు సరిసాటి" అనిపిస్తుంది...ఇద్దరం కాంటీన్ లో కూర్చొని కాఫీ ఆర్డర్ చేసాం...నమ్మలేకపోయాను, మా కాలేజీ కాంటీన్ లో నేను ఒక అమ్మాయితో కాఫీనా...!!!
ఇద్దరం మంచి ఫ్రెండ్స్ అయ్యాం...ఎంత మంచి ఫ్రెండ్స్ అంటే, మేము ఒక ఒప్పందం చేసుకున్నాం "ఇక నుంచి రొజూ కాలేజీ బస్సు స్టాప్ లో కలుసుకోవాలని...కలిసే బస్సులో వెళ్ళాలని...ఒక వేళ కుదరక ఒకళ్ళు ముందు వెళ్ళిపోతే, చర్చి గేటు స్టాప్ దెగ్గర దిగేసి ఇంకొకరి కోసం వెయిట్ చెయ్యాలి అని.."
ఆ రొజూ నాకు ల్యాబ్ లో చాలా లేట్ అయింది..బస్సు స్టాప్ కి వచ్చి బస్సు ఎక్కే సరికి సాయంత్రం ఏడు అవుతుంది...అది రాజానగరం నుంచి రాజముండ్రి వచ్చి చర్చిగేటు స్టాప్ దెగ్గరికి వచ్చేసరికి ఏడున్నర దాటింది..ఆ టైం దాకా స్వరూప నాకోసం బస్సుస్టాప్ లో వెయిట్ చేస్తుంది అన్న ఆలోచన రాలేదు నాకు...అమ్మాయి కదా అంతసేపు ఎలా వెయిట్ చేస్తుంది అనుకున్నాను..పైగా ఏడు లోపు ఇంటికివెళ్ళకపోతే ఆమె పిన్ని చాలా కంగారు పడుతుంది అని నాకు చాలా సార్లు చెప్పింది..అందుకనే ఆమె అప్పటి దాకా వెయిట్ చేయ్యదులే అనుకున్న నాకు ఆమె ఇంకా అక్కడ వెయిట్ చెయ్యడం చూసి ఆశ్చర్యపోయాను...చలించిపోయాను...ఎంతగా అంటే చెప్పలేనంతగా...'ఏంటి ఈ టైం దాకా పిచ్చా తనకు' అనుకున్నాను...తను మాత్రం కళ్ళతోనే 'ఏంటి అలా చూస్తున్నావ్...దిగి రా' అన్నప్పుడు కూడా తెరుకోలేకపోయాను...ఈ లోపు బస్సు కదలడం...నాకోసం అంతసేపు బస్సు స్టాప్ లో ఒక్కర్తే వెయిట్ చేసిన తనను నేను దిగకుండా నిరాసపరిచేసరికి నాకు పిచ్చెక్కింది..ఆమె అప్పుడు నన్ను చూసిన చూపులో ఉన్న బాధ..కోపం...నను నిలువునా దాహించివేసాయి...ఛా ఏంటి నేను ఇలా చేసాను...తన స్నేహానికి అసలు నేను అర్హుడినా అనిపించింది...ఆరోజంతా తన చూపే గుర్తుకొచ్చింది..మరుసటి రొజు తనని కలిసేదాకా నా మనసు మనసులోలేదు.....
మరుసటి రొజు కలిసాను...తను చాలా మాములుగా నవ్వుతూ మాట్లాడింది..నా కళ్ళవెంబడి నీళ్ళు వచ్చాయి "నువ్ అంత సేపు నాకోసం వెయిట్ చేస్తే, నేను చూడు ఏం చేసానో...నా అంత వేస్ట్ ఫెలో ఇంకొకడు ఉంటాడా?" అన్నాను..."హే..అలా ఎందుకు అనుకుంటావ్...చెప్పాలంటే నువ్వు నిన్న దిగకపోవడం వల్ల నాకు మంచే జరిగింది, నేను వెనక్కి ఇంటికివెళ్ళే దారిలో మా చుట్టాలు ఎదురయ్యారు..సో అప్పుడు నీతో కలిసే వస్తే ప్రాబ్లం అయ్యేది కదా...సో ఏది జరిగినా మన మంచి కోసమే అనుకోడం చాలా బెటర్ సర్..." అంది నవ్వుతూ....తను నేను ఫీల్ కాకూడదని అలా చెప్పింది అని అర్థం అయ్యింది...తన గొప్ప సంస్కారానికి సలాం చెయ్యాలి అనిపించింది...అంత గొప్ప స్నేహానికి జోహారులు అర్పించాలని అనిపించింది..మాది స్వచ్చమయిన స్నేహం...మొదట్లో నా ఆలోచనలు వేరే విధంగా పరిగెట్టినా, ఆమె ఆత్మీయతా..స్నేహం నన్ను వివశుడిని చేసింది...అమ్మాయంటే అలా ఉండాలేమో అనిపించింది..మా స్నేహంలో ఎన్నో తీపి గుర్తులు..మధురమైన సంఘటనలు...అవేప్పుడు నా గుండెలో పదిలంగా ఉంటాయి...
బీ-టెక్ అయిపోయాక తనని విడిచి వెళ్ళేప్పుడు చాలా బాధేసింది...కానీ టచ్ లో నే ఉన్నాం..నేను కొన్ని నెలల తర్వాత సర్టిఫికెట్లు కోసం కాలేజీకి వచ్చినప్పుడు తనని కలిసాను...చాలా సంతోషం కలిగింది...ఆ రొజు మళ్ళీ ఇద్దరం కల్సి కాంటీన్ లో కాఫీ తాగాం..ఒకే బస్సు లో తిరిగి వస్తూ, చర్చి గేటు దెగ్గర దిగి నడుచుకుంటూ వెళ్లాం...అవన్నీ గొప్ప జ్ఞాపకాలు...Wonderful memories...
ఈ రొజు స్వరూప నాకు పంపిన తన పెళ్లి ఫోటోలు చూస్తూ ఉంటే, నాకు మళ్ళీ మా కాలేజీ రోజులు గుర్తొచ్చి మీతో ఇలా పంచుకుంటున్నాను....ఆ మర్చిపోయాను ఆమె గోదావరి అమ్మాయి...వాళ్ళది కాకినాడ...అందుకే నాకు గోదావరి అమ్మాయిలంటే అంత గౌరవం..ఆప్యాయత etc అనమాట
మరుసటి రొజు కలిసాను...తను చాలా మాములుగా నవ్వుతూ మాట్లాడింది..నా కళ్ళవెంబడి నీళ్ళు వచ్చాయి "నువ్ అంత సేపు నాకోసం వెయిట్ చేస్తే, నేను చూడు ఏం చేసానో...నా అంత వేస్ట్ ఫెలో ఇంకొకడు ఉంటాడా?" అన్నాను..."హే..అలా ఎందుకు అనుకుంటావ్...చెప్పాలంటే నువ్వు నిన్న దిగకపోవడం వల్ల నాకు మంచే జరిగింది, నేను వెనక్కి ఇంటికివెళ్ళే దారిలో మా చుట్టాలు ఎదురయ్యారు..సో అప్పుడు నీతో కలిసే వస్తే ప్రాబ్లం అయ్యేది కదా...సో ఏది జరిగినా మన మంచి కోసమే అనుకోడం చాలా బెటర్ సర్..." అంది నవ్వుతూ....తను నేను ఫీల్ కాకూడదని అలా చెప్పింది అని అర్థం అయ్యింది...తన గొప్ప సంస్కారానికి సలాం చెయ్యాలి అనిపించింది...అంత గొప్ప స్నేహానికి జోహారులు అర్పించాలని అనిపించింది..మాది స్వచ్చమయిన స్నేహం...మొదట్లో నా ఆలోచనలు వేరే విధంగా పరిగెట్టినా, ఆమె ఆత్మీయతా..స్నేహం నన్ను వివశుడిని చేసింది...అమ్మాయంటే అలా ఉండాలేమో అనిపించింది..మా స్నేహంలో ఎన్నో తీపి గుర్తులు..మధురమైన సంఘటనలు...అవేప్పుడు నా గుండెలో పదిలంగా ఉంటాయి...
బీ-టెక్ అయిపోయాక తనని విడిచి వెళ్ళేప్పుడు చాలా బాధేసింది...కానీ టచ్ లో నే ఉన్నాం..నేను కొన్ని నెలల తర్వాత సర్టిఫికెట్లు కోసం కాలేజీకి వచ్చినప్పుడు తనని కలిసాను...చాలా సంతోషం కలిగింది...ఆ రొజు మళ్ళీ ఇద్దరం కల్సి కాంటీన్ లో కాఫీ తాగాం..ఒకే బస్సు లో తిరిగి వస్తూ, చర్చి గేటు దెగ్గర దిగి నడుచుకుంటూ వెళ్లాం...అవన్నీ గొప్ప జ్ఞాపకాలు...Wonderful memories...
ఈ రొజు స్వరూప నాకు పంపిన తన పెళ్లి ఫోటోలు చూస్తూ ఉంటే, నాకు మళ్ళీ మా కాలేజీ రోజులు గుర్తొచ్చి మీతో ఇలా పంచుకుంటున్నాను....ఆ మర్చిపోయాను ఆమె గోదావరి అమ్మాయి...వాళ్ళది కాకినాడ...అందుకే నాకు గోదావరి అమ్మాయిలంటే అంత గౌరవం..ఆప్యాయత etc అనమాట
[ I Wish this new year brings you all the success that you deserve - Kishen Reddy]
18 comments:
Chala chala bagundhi...Oka ammai ki abbayiki madya swachamaina sneham vuntundhi ani prove chesav....Mee friendship gurinchi nee way of expressing naku baga nachindhi..inko mata palnadu ammailu kuda manchi valle
cool...
Chala Chala Bagundhi andi.............
Very Nice....
బాగుందండి మి స్నేహం.మా బా చెప్పారండి
నేరేషన్ మీదైన శైలిలో ఉందండీ.. సినిమా స్క్రీన్ ప్లే లా రాస్తారు మీరు (నేను చదివినంతలో..) మొత్తానికి గోదారి అమ్మాయిలని అభిమానించడం వెనుక మంచి స్నేహం ఉందన్న మాట..
స్నేహ బంధము ఎంత మధురము...Nice!
ఇంత స్వచ్చమైన స్నేహం పొందిన మీరిద్దరూ నిజం గా చాల అదృష్టవంతులు. గోదావరి అమ్మాయి ల గౌరవం మరింత పెంచింది మా స్వరూప Happy married life స్వరూప..............
hi ram garu..nijanga swarupa gari swachamina manasuki antakante swachamina snehaniki..na krutagnathalu..i 2 wish her "A WONDREFUL MARRIED LIFE"...
mari kakinada ammaayila mazaakanaa.. :) kaani chaalaa baagaa raasaaru..cinema laku raseyachchu miru.. sorry english lo type chesinanduku :)
గౌతమి థాంక్స్...పల్నాడు అమ్మాయిలు మంచి వాళ్ళు కాదని నేను అన్నానా??..
@అశోక్ :)...థాంక్స్
@ఒక్కనిముషం...ధన్యవాదాలు
రఘు గారు థాంక్స్...
మురళీ గారు..ధన్యవాదాలు...నా నేరేషన్ సినిమా స్క్రీన్ ప్లేలా అనిపించడం నిజమే కావచ్చు...వాటి ప్రభావం నా మీద చాలా ఉంది మరి :)..సో మొన్నటి మీ వ్యాక్యకి ఈ నా టపా లో సమాధానం దొరికిందనుకుంట :)
ప్రేరణ గారు...అవును స్నేహ బంధము ఎంతో మధురము..తీయని జ్ఞాపకాల చరితము..అందుకే జీవితము చరితార్ధము :)
శివరంజని గారు, మీ తరపున నేను స్వరూప కి విషెస్ చెప్తాను లెండి...ఇంతకీ నిద్ర లేచారా ఇంకా పాడుకొనే ఉన్నారా (నిద్రే మీ ప్రాణం కదా :) )...లేస్తే ఇంకో టపా రాయండి మరి..ఎదురుచూస్తూ ఉంటాను ..ఏమంటారు :)
ప్రియ, నేను విషెస్ convey చేస్తాను :)
నేస్తం, అలాగా....కాకినాడ అమ్మాయిలా మజాకా నా...సరే అయితే మా కాలేజీ లోనే ఇంకొక కాకినాడ అమ్మాయి ఉంది...తన గురుంచి రాస్తా...అపుడేమంటారో :) :)...హహ జస్ట్ జొకింగ్...సో సినిమాలకి రాసేయ్యమంటారా...అలాగే మరి, మీరు ప్రోడ్యుస్ చెయ్యండి...ఏమంటారు :)...అది సరే...మీరు చాల గ్యాప్ తీసుకున్నారు కాని, త్వరలో ఇంకొక టపా రాయండి మరి ....
some how, i missed this blog for a long time. good one! i really liked your week end memories :) - Ruth
Thanks a lot Ruth...nee posts anni chadiva..chala bagunnai...
dont dissapoint us by just posting once in a while.... we need 24/7 entertainment
kishen gaaru mee frendship really it can be xpressed.. meeru oka help chestara.. plz.. balajikumar21@gmail.com mail ki contact chestara plz sir..
Anonymous...as time didnt permit me, i couldn't post these days..am coming up with good post soon...
@communication. i will add u...thanks for ur comment..
hello Kishan,
dont trust the person named balajikumar21@GMAIL.COM HE IS NOT AT ALL CONCERNED TO OUR FAMILY n having multiple accounts n multiple profiles in all the communities n spreading the wrong messages by chatting.
lakshmi sadala
Post a Comment